غفلت از اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان گلپایگان/چه کسانی مسئولند

گروه فرهنگ و هنر پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان، اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی گلپایگان مدت هاست وضع مطلوبی ندارد. اداره ای که در طول دوسال و نیم،  6 مدیر و سرپرست عوض کرده – یعنی به طور متوسط در هر 5 ماه یک مدیر- و کارمندان خود را از دست داده است،  کانون ها ، انجمن ها، مجامع و سایر تشکل های فرهنگی، هنری، مربوط به آن کم کار، راکد یا پراکنده شده اند و ارتباط مردم با آنان گسسته است.

ظاهراً این وضع نباید زیاد نگران کننده باشد و شاید در ابتدا گمان کنیم؛ بود و نبود چنین اداره ای در سامان بخشی به اوضاع فرهنگی شهری مثل گلپایگان اهمیتی ندارد و شاید اساساً در مقایسه با اداراتی مثل اداره ی آب و فاضلاب، یا اداره ی جنگل ها، مراتع و آبخیز داری و… وجود اداره ی فرهنگ و ارشاد چندان مهم و حیاتی به نظر نرسد. اما مسئولان امر و فعالان فرهنگی می دانند؛ با توجه به ویژگی های حمایتی، نظارتی و جریان ساز، تا چه اندازه این اداره می تواند فواید معنوی و حتی مادی – به مرور زمان- عاید زندگی شهروندی کند.

اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی می تواند با جمع آوری و مدیریت گروه های مختلف فکری- فرهنگی- عقیدتی، و راه اندازی و تدارک برنامه های مختلف، لوازم آموزش، فراغت و فعالیت اقشار مختلف جامعه را فراهم نماید. همچنین نظارت بر فرهنگ عموم و پر کردن خلل های ناشی از تحولات فرهنگی با ابزارهای اقناعی – تبلیغی از توانمندی های اداره ی ارشاد است. نظم و سامان دادن به فعالیت های پراکنده ی فکری – فرهنگی – هنری در برابر سیل عظیم فرهنگ آفریقایی- اروپایی و ایجاد یکپارچگی فرهنگی در برابر خطراتی که خصوصاً زندگی نسل های آینده را تهدید می کند، و در نهایت ایجاد رونق مادی به واسطه ی چنین فعالیت هایی، همه و همه از فواید و برکات اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی است. اداره ای که حتماً می تواند به پویایی و نشاط اجتماعی در شهر متوسطی مثل گلپایگان کمک کند.

حال با این همه، این سوال پیش می آید که چرا، به خدمت گرفتن مدیر و کارکنانی علاقمند و توانا، برای این اداره با  مشکل و یا غفلت مواجه است؟ و در این رابطه چه کسانی مسئولند؟

آیا در یک شهرستانِ حدود هشتاد هزار نفری – با این همه دستاوردهای فرهنگی- یک نفر واجد شرایط برای اداره ی ساختمان فرهنگ پیدا نمی شود؟ علت فقدان و ناپدید شدن این یک نفر در میان انبوه رجال و شخصیت های توانمند و تاثیرگذار چیست؟ آیا ترس و اضطراب ناشی از ناپایداری نظام مدیریت در شهرستان – امری که در همین اداره به شکل عجیبی نمایش داده شده است- مانع از آن می شود که کسی پا فراپیش بگذارد؟ یا اصطکاک سلیقه ها در انتخاب افراد، مشکل ایجاد کرده است؟ و یا اساساً افراد منتخب، کافی و قابل نبوده اند؟ اگر نظام تصمیم گیر شهر ما ملوک الطوایفی است چرا ریش سفیدان به تصمیم مشترکی نمی رسند؟ و اگر این نظام به فرایند های ایلجاری اعتقاد دارد چرا برایند تصمیم ایلجار را کسی نمی بیند؟

رهبر بزرگ و فرزانه ی انقلاب حضرت امام خامنه ای (مدظله العالی) در این چند ساله ی اخیر دغدغه ها  و نگرانی های خودشان درباره ی بر زمین ماندن مسایل فرهنگی در اثر بی اعتنایی ها و بلاتکلیفی ها و از طرفی تخریب و تهاجماتی که علیه فرهنگ ما صورت می گیرد را در قالب سخنرانی های مختلف فرموده و بارها به مسئولان و مردم نسبت به خطرات بی توجهی به تحولات فرهنگی هشدار داده اند. جدای از این که تهدیدهای فرهنگی خود به خود آنقدر جدّی هستند که هیچ مسئول یا شهروند با وجدانی نمی تواند از کنار آنها بی تفاوت عبور کند، تاکیدات مقام ولایت بایستی حساسیت موضوع را دست کم برای مسئولان مؤمن و ولایت مدار شهرستان گلپایگان صد چندان می کرد. در حالی که امروز باید با تعجب و افسوس، از سکوت و غفلت مسئولان امر برای سر و سامان دادن به وضعیت فرهنگی شهرستان سخن بگوییم و این سکوت و غفلت را به فال بد بگیریم.

پیدا کردن یک مسئول متخصص و متعهد و استخدام چند کارمند، معضلی نیست که آن را با کمی تحقیق و جستجو و پیگیری نشود حل کرد. اما متاسفانه “قحط الرجال” در شهر های کوچک،  پدیده ای توهم آمیز، و نتیجه ی بی اعتمادی اجتماعی است. سیستم ناباور و بدبین، رجال فرهمند و متخصص – اما مشکوک – را با برچسب “عدم تعهد” رد صلاحیت می کند و به درون خود راه نمی دهد از این رو مجبور می شود از منابع محدود انسانی خودش استفاده کند. یعنی افراد – که حداکثر می توانند در دو یا سه رشته تخصص داشته باشند- را در پست ها و جایگاه های مختلف، متنوع و نامرتبط جا به جا کند. از اداره ی تربیت بدنی به آموزش و پرورش، از آموزش و پرورش به فرهنگ و ارشاد، از فرهنگ و ارشاد به فرمانداری و… و این جابه جایی ها بدون هیچ گونه نگرانی از وجود صلاحیت تخصصی و با توجیه “متعهد بودن” انجام می شود آن هم با سطحی ترین معنای تعهد؛ تعهدی که اگر درست به آن نگاه کنیم باید تخصص، علاقه و توانمندی و پشتکار را در دایره ی شمول خود داشته باشد تا تعهد نامیده شود و از مرتبه ای از مراتب مشروعیت برخوردار گردد. در غیر این صورت و از نگاه پیامبر اکرم (ص) نه تنها این تعهد مشروع نخواهد بود بلکه مشمول توصیف “خیانت” نیز می گردد.1

اکنون باید گفت در بازار شلوغ فرهنگ معاصر، که انواع جریان ها، گرایش ها، و مد های فرهنگی در انواع بسته بندی ها و پیشنهادات جذاب و مدرن در جامعه توزیع و ترویج می شوند، و با عنایت به دغدغه ها و رهنمود های رهبر حکیم و مَآل اندیش انقلاب، در باره ی مسایل و معضلات فرهنگی، بر مسئولان و نهادهای تصمیم گیر شهر گلپایگان فرض است با تصمیمی شامل و قاطع، سامان اداره ی فرهنگ و ارشاد اسلامی را در اولویت برنامه های خود قرار داده و برای آن، مسئول و کارمندانی متخصص، زبده، متعهد و بومی انتخاب و به اداره ی کل استان پیشنهاد نمایند. تا دست کم بعد از سه سال پریشانی و بی ثباتی در عرصه ی مدیریت فرهنگی، شهروندان گلپایگانی بتوانند از نسیم فرح انگیز فرهنگ ایرانی و اسلامی بهره بگیرند.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

• پیامبر اکرم (ص) می فرماید:

«من تولّى شیئا من امور المسلمین فولّى رجلا شیئا من أمورهم و هو یعلم مکان رجل هو أعلم منه فقد خان اللّه و رسوله و المؤمنین»

هر که‏ متصدى یک کارى از مسلمانان باشد و مردى را بر یکى از کارهایشان بگمارد و بداند جاى مردى که از او عالم تر است آن جاست، البته که خیانت کرده بخدا و رسول خدا (ص) و به همه ی مؤمنان.

کنز الفوائد و التعجب، ج‏2، ص: 283

و نیز می فرماید:

«من استعمل غلاماً فی عصابه فیها من هو ارضی للّه منه فقد خان اللّه»

کسی که جوانی را به حکومت جمعی بگمارد در حالی که فردی در بین آن جمع وجود دارد که بیشتر مورد رضای خداست، به خداوند خیانت کرده است.

و نیز مراجعه کنید به پانزده حدیث تکان دهنده در باب سپردن ریاست به غیر اهلش به اضافه ی فرمایش مهم امام خمینی در این باره در سایت: salehat.ir