آیا برادری با جنایتکاران سعودی همان سیره امیر مؤمنان است؟!

 به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان ،غلامعلی رجایی می‌نویسد: شنیدن گزارش درباره ]…[ یا تعرض مأموران عربستان سعودی در فرودگاه جده به دو نوجوان ایرانی که به همراه خانواده‌هایشان از عمره قصد بازگشت به ایران را داشتند اشک مرا درآورد. اشک‌ریزان با خود می‌گفتم چه خاطره تلخی از مکه و خانه خدا و طواف و… در ذهن این نوجوانها و خانواده‌های ماتم‌زده آنها ماندگار شد. خدا به داد دلشان برسد.

وی می‌افزاید: از این روش سعودی‌های بی‌شرم بوی تحقیر ملت ایران به مشام می‌رسد و باید جواب مناسبی به آنها داده شود. جوابی که از آن بوی غیرت امام و انقلاب به مشام برسد. حتی اگر موقتاً پروازهای عمره در اعتراض به این عمل زشت تعطیل شود اقدام خوبی است. اعتراض دیپلماسی و رضا دادن به محاکمه این دو مأمور جنایت‌پیشه کافی نیست. اقدامی دیگر باید تا غرور شکسته شده ایران شیعی بازگردد.

وی خاطرنشان می‌کند: خاطره سیلی زدن حضرت امیرالمؤمنین علی‌بن‌ابیطالب علیهماالسلام به صورت خود از شدت شرم و ناراحتی و غیرت نسبت به حرمت بندگان خدا در مسجد کوفه در بالای منبر پس از شنیدن این خبر که سپاه شام از پای یک زن یهودی که در ذمه اسلام بوده خلخال بدر کرده‌اند آیینه خوبی برای مسئولین ماست. البته اگر بخواهند به حضرت اقتدا کنند.

به نوشته کیهان، این واکنش در حالی است که رژیم خبیث آل سعود یکی از متهمان ردیف اول جنایات زنجیره‌ای دو دهه اخیر علیه میلیون‌ها مسلمان و غیر مسلمان در چهارگوشه منطقه غرب آسیا (از افغانستان و عراق و سوریه و لبنان تا مصر و بحرین و یمن) است اما برخلاف تأکید آقای مشاور مبنی بر پیشه گرفتن سیره امیرمؤمنان(ع) برخی چهره‌های سیاسی رفتاری کاملاً متفاوت با رژیم سعودی داشته‌اند به نحوی که همین آقای مشاور تا چند ماه پیش با افتخار می‌گفت ملک عبدالله (شاه ملعون و مقبور سعودی) با عنوان «اخوک عبدالله» (برادرت عبدالله) از آقای هاشمی یاد می‌کند و ارتباط دو طرف بسیار صمیمانه است اکنون سؤال این است که آیا چنین صمیمیت‌هایی ذره‌ای در زمینه کار مؤاخذه مجرمان و توقف خیانت‌ها و جنایت‌های آل سعودی به کار می‌آید؟!