آقای عزیز «طنز»

آبرو را می برد این جاه، آقای عزیز
می روی با کلّه توی چاه، آقای عزیز!
آن چنان همکار قبلی را معلّق کرده ای
که همه گفتند؛ ایوا… آقای عزیز!
کار مردم را رها کردی به امّید خدا
که بِری هر روز دانشگاه، آقای عزیز؟
هی نگو شایسته ی این میز و دفتر بوده ام
پُز نده با این دَم و دسگاه آقای عزیز
مدرکت را بر سرِ اقوام و نزدیکان نَکوب
کارمندان را نکن گمراه، آقای عزیز
بحث های فلسفیِّ سُست را عنوان نکن
کوه را ثابت نکن با کاه آقای عزیز…
شب دراز است و جماعت خوابشان خواهد گرفت
حرف را کوتاه کن! کوتاه! آقای عزیز!

علیرضا طاهری نیا