مبتلایان به زیکا در برابر این بیماری مقاوم می‌شوند

دکتر استفان هیگز و همکارانش در دانشگاه کانزاس می‌گویند بررسی آنان نشان می‌دهد مبتلایان به زیکا، دیگر به این بیماری مبتلا نمی‌شوند.

نتایج بررسی این محققان در شماره اخیر نشریه نیچر پزشکی منتشر شده است.

به گزارش پایگاه خبری «یورک الرت»، ویروس زیکا نخستین بار در سال ۱۹۴۷ در آفریقا و در بدن یک میمون یافت شد.

نام این ویروس از جنگلی در اوگاندا که نخستین میمون‌های مبتلا به ویروس در آن یافت شده‌اند، گرفته شد.

بر اساس اعلام سازمان بهداشت جهانی، ‌ این ویروس توانست در طول چندین سال، به تدریج در کشورهای اوگاندا و تانزانیا از میمون به انسان منتقل شود.

زیکا نیز همچون دو بیماری تب دانگی و چیکونگونیا که بیماری‌های مشابهی هستند، ‌ از وی گونه‌هایی از پشه منتقل می‌شود که در مناطق حاره و تحت حاره‌ای زندگی می‌کنند.

بیماری در ۷۰ تا ۸۰ درصد موارد، بدون هیچ نشانی بهبود می‌یابد.

علائم بیماری شبیه یک آنفلوانزای ساده‌اند و شامل سردرد، درد عضلات و درد مفاصل و نیز تب خفیف به علاوه ضایعات پوستی خفیف می‌شوند.

این علائم بین دو تا هفت روز بروز می‌کنند و به اتمام می‌رسند.

دو عارضه عمده و مهم این بیماری عبارتند از: مشکلات دستگاه عصبی و کوچکی سر نوزادان در مادران بارداری که به زیکا مبتلا می‌شوند.

البته هنوز به طور قطع ارتباط علی و معلولی بین این دو عارضه و بیماری زیکا، ‌ تایید نشده است.

عارضه اصلی عصبی این بیماری، سندروم گیلن باره است که نوعی بیماری است که در آن دستگاه عصبی انسان به مغز و اعصاب خود شخص حمله می‌کند و ضعف و گاهی فلج را سبب می‌شود.

بیشتر مبتلایان به زیکا بهبود می‌یابند ولی گاهی بیماری مرگبار می‌شود.