شغلت چیست؟خبرنگاری یا ندیمه؟

سلطان و بادمجان وآدمَک های نمایشی.
تملق و چاپلوسی در طول تاریخ همواره مورد نکوهش و سرزنش بوده و یکی از پدیده های نامأنوسی است که هنوز هم ادامه دارد.همین باعث شده که شعرا و اهالی فرهنگ و طنازان نیز به آن بپردازند و افراد مشهوری هم به اینگونه خصائل در طول تاریخ نامشان بر زبانها آمده همانند «کریم شیره ای در زمان ناصر الدین شاه» که داستانهایی از وی نقل است.

ازعبید زاکانی از طنز پردازان معروف نقل است که در دربار سلطان محمود غزنوی ندیمان و دلقکان کارشان گرفته بود و از قضاء برخلاف بعضی از دلقکها ، یکی از آنها ، عمدتاً کارش تملق وُ چاپلوسی مقام سلطنت بوده تا ادای حرفها وُ لطیفه های کنایه-دار …
یکروز همین پادشاه موقع ناهار در بین غذاهای رنگ وُ وارنگی که تو سفره بود متوجه خورشت بادمجون خوش آب وُ رنگی شد وَ هوس کرد امتحانی بکنه ؛ لقمه اول رو تموم نکرده ، شروع به بَــه بَــه وُ چَـه چَـه کرد. انقدر خوشش اومده بود که کلی از خاصیت بادمجون وَ خواص دارویی اون میگفت وُ میخورد.

وزرا وُ درباریان هم از اون میخوردن وُ با سَر وُ دست فرمایشات ملوکانه رو تأیید میکردن. دلقک هم که طبق معمول سَر سفره بود، تا پادشاه اومد نفسی چاق کنه، از فرصت استفاده کرد وُ در ادامه ی خواص بادمجون، کلی سخنرانی وُ خوشمزگی به خرج داد، آخرش هم حرف رو به جایی رسوند که به نقل از علما وُ اطباء گفت : «بادمجون هیچی کمتر از آب حیات نداره»!!! …
چند هفته ای از این قضیه نگذشته بود که یکروز دیگه هم برای ناهار، یک جور خورشت بادمجون جدید محلی به اسم میرزا آقا بادمجون ، بین اون همه غذاهای شاهانه، جلب توجه میکرد. خدمتکار ملوکانه که علآقه ی شاه رو به بادمجون دیده بود، به رسم خوش خدمتی، اولین غذایی رو که به پادشاه تعارف کرد، همین خورشت جدید محلی بود.

مقام سلطنت هنوز لقمه ی اول رو نخورده بود که دآد وُ هوارش بلند شد وُ همه ی اصحاب مطبخی دربار رو به فحش وُ ناسزا گرفت! بعد هم شروع کرد به بدگویی از بادمجون وَ ضررهایی که برای معده داره ؛ دلقک فرصت طلب هم فوراً شروع کرد به نثار متلک وُ کنایه به اصحاب مطبخی دربار وَ مقام تشریفات ملوکانه وَ اینکه بادمجون چطور به تمام اعضا وَ جوارح بدن لطمه میزنه!

وزیر اعظم که دل ِ پُر خونی از متلکها وُ چاپلوسی های دلقک داشت، جسارتی به خرج داد وُ گفت : «مرتیکه ی نفهم، همین تو نبودی که چند هفته ی قبل وقتیکه مقام ملوکانه از اون خورشت بادمجون خوششون اومده بود، یک ساعت راجع به خاصیتهای بادمجون سخنرانی وُ تعریف کردی»!؟ دلقک هم فورا جواب داد: «من که نـــوکـــر بادمجون نیستم ، نـــوکـــر  حضرت پادشآم»!!! …
چندی پیش در باب تنبیه خبرنگار مطلبی نگاشته شد که متأثر از اطلاع رسانی در خصوص رفتار نامناسب برنامه ریزان افتتاح سد با خبرنگاران بود که به دنبال آن در چند برنامه شهرستانی از خبرنگاران دعوت به عمل نیامد ،درپی این حادثه ناگوار بسیاری از فرهیختگان شهرستانی و برخی مسئولان محلی و مردم واکنش نشان داده و این موضوع را تقبیح کرده و حمایت خود را از خبرنگاران اعلام داشتند.
ولی متأسفانه تاکنون نه تنها مسئولان و برنامه ریزان این مراسم به این حرکت واکنشی نشان ندادند بلکه با سکوت خود به سانسور این مسأله پرداختند .

حال ظاهراً پس از این واقعه و گذشت چند روز یکی از نشریات زرد محلی که از محل مجیزه گویی این و آن ارتزاق کرده و تاکنون در کارنامه خود هیچ گونه گزارش مفیدی که در راستای وحدت و پیشرفت شهرستان باشد در آن دیده نشده و یا حتی نتوانسته مطالبات واقعی مردم و شهرستان را مطرح نماید و دائماً به دنبال سیاهه نمایی و ترویج تفکرات الحادی بوده، به نکوهش خبرنگاران پرداخته و شروع به تملق و چاپلوسی کرده که شاید در این فضا بتواند برای خود از این نمد کلاهی ببافد و با طرح نوشتن یک بیانه لطیف و بدون شرح ماجرا درصدد این بود که فقط و فقط در این حرکت اعتراضی خود را کمی نشان دهد که مبادا متهم به بی طرفی شود .

متأسفانه پس از مطرح شدن سه بیانیه اعتراضی متفاوت، نهایتاً هیچ کدام به نتیجه نرسید و آنهم با رأی اکثر اهالی رسانه انجام شد که پس یک حرکت کاملاً منطقی طرح رأی نیاورد و ظاهراً به خاطر سفارشی که به پیشنهاد دهنده بیانیه شده بود (نویسنده متن نکوهش کننده خبرنگاران) قرار بر این بود این بیانیه به هیچ عنوان تا حصول نتیجه از طرف نماینده شهرستان علنی نشود .

لیکن این ساختار شکنی که پر واضح است از طرف شخصی که ناتوان در پی گیری ماجرا بوده سفارش نگارش آن داده شده فقط در راستای همپوشانی ضعف شخص یاد شده می باشد و گرنه این اتفاق اگر در هر جای دیگر کشور رخ داده بود مسئولان محلی بی شک با پیگیری و حداقل طرح در مجلس اجازه توهینهای بیشتر را نمی دادند و دیدیم که در پناه این سکوت هم نشریه محلی 19 دی قم و هم فرماندار قم با تحقیر مردم گلپایگان گام بعدی را برداشتند و هیچ کس صدایش بلند نشد .

پس اصلاً نیاز به متهم کردن خبرنگاران به فضا سازی نیست چیزی که عیان و مبرهن است دلیلی بر اثبات آن نیست و حضور مسئولان ارشد در شهرستان هم منتی نیست که بر سر مردم گذاشته شود چرا که همانگونه که امام راحل فرمودند مردم ولی نعمتان انقلابند و باید مسئولان از پشت اتاقهای شیشه ای خود بیرون آمده و در بین مردم حضور پیداکنند و خود را از حصارهای کاذب بی اندازه برهانند.

به قول ظریفی مردم خود از همه بیشتر حافظ مسئولان و خدومان واقعی خود هستند ، رونق و آبادانی را هیچ عقل سلیمی رد نمی کند ولی تحقیر و مورد ظلم واقع شدن قطع به یقین نکوهیده و مورد شماتت است . نکته قابل تأمل و توجه دراین رابطه با ساختارها و نهادهای مدنی آن است که با وجود انقلاب بزرگی که در عرصه‌های مختلف فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و… صورت گرفت، اما متأسفانه ساختار یا ظرف مدیریتی کشور بر اساس آرمان‌ها و اهداف متعالی انقلاب اسلامی دچار تحول و دگرگونی نشد و به نوعی ظرف معیوب و بیمار گذشته تاریخی که علت بروز بسیاری از آسیب‌های اجتماعی از جمله تملق و چاپلوسی بود، همچنان خود را به ما تحمیل کرده تا جایی که می‌توان گفت با وجود اینکه یکی از اهداف انقلاب اسلامی برچیدن روابط مبتنی بر تملّق و چاپلوسی بود، متأسفانه این معضل همچنان دامنگیر جامعه ماست، و باعث میشود برخی افراد برای گذران امور و در چشم بودن ودیده شدن دست به این عمل زشت زده و شخصیت خود را زیر سؤال ببرند و رفته رفته با چشم پوشی بر واقعیات جامعه را به سمتی دچار انحراف کنند.و این زنگ خطری است برای قشر خبرنگار که بجای پرداختن به رسالت واقعی خود حاضر باشد همکاران خود را که با سخت کوشی به دنبال رساندن صدای مردم به مسئولان هستند را با وجود تائید این حرکت زشت در متن خود زیر سؤال ببرد و با فروختن آنها به متاعی ناچیز راه را برای تنفس خود باز بگذارد.

م. ولایتی