افق های دور

من از دیار غریبِ شعور می آیم
زِ مُنتهای افق های دور می آیم

***

من از میان اسیران خفته با زنجیر
زِ مُلک بسته ی صَعب العبور می آیم

***
نیامدم که بلرزم کنار قلّه ی یخ
مسافرم که به عزم عبور می آیم

***
برای گفتن اسرار تازیانه و تیغ
چو نِی، لَبالب فریاد و شور می آیم

***
زِ زیر ریزش باران رسیده ام از راه
اگر که با تن خیس و نَمور می آیم

***
مَزن به بال و پرم سنگ، زخمیَم ای دوست!
نگه مکن که به ناز و غرور می آیم

***
اگر چه چهره کبودم زِ سیلی غم دهر
زِ عمق چشمه ی خوشرنگ نور می آیم

***
مَکُن به طعنه مرا رنجه زان که با دل خون
به جستجوی رفیقی صبور می آیم

***
مَگو که «قاسم» در مانده از کجا آیی
غریبم و زِ افق های دور می آیم

اثر استاد قاسم اشراقی/ کردستان و اوضاع نابسامان آن روزها/ سال 1353