پرچم سیاه بی بی جون

شب اومد و روز اومد            خورشید اومد تو ایوون          از پی دیروز اومد
بی بی توی اتاقه                  نشسته پیش صندوق        سپیده توی باغه
چه چیزی داره صندوق            ترمه و عطر و چایی !        آجیل و نقل و فندوق ؟
بی بی می ذاره بیرون         روی چشاش می ذاره          از دل و از سر و جون
یه پارچه سیاهی               می گه بیا حسن جون           خیر ببینی الهی !
چه عطر و بویی داره           هر چی براش عزیزه             تو صندوقش می ذاره
گلی اومد تو اتاق                گفت: سلام بی بی جون      تموم می شه کار باغ
سپیده کرده جارو              برگای خشک باغو                 که ریخته بود به هر سو
: صد آفرین گلی جون         سماور و روشن کن               تا نرسیده مهمون
خروسه روی دیوار                گربه کنار ایوون                   نه خوابه و نه بیدار
حسن دوید توی باغ             گربه پرید رو دیوار                خروس به سمت کلاغ
حسن تند و زرنگه                فرز و دقیق و چابک             رفیق روز تنگه
حسن پرید رو دیوار             پارچه را با طناب بست           تموم شد عاقبت کار
عجب سیاهی رنگی           چه رشته های سبزی          چه پرچم قشنگی
از اون دورا اومد                  باد تا ته کوچه پیچید             هو هو کنان و آزاد
درخت یاس و آلو               در انتظار بادند                      او که می ره به هر سو
باد و نسیم بهار !             بیا به سمت شاخه                خبر ز صحرا بیار
باد رسید به پرچم            بوی گلاب و لیمو                   بوی عزا بوی غم
کنار پرچم نشست           تمام عطر دنیا                    انگار فقط اینجا هست
هو هوی نجوای باد           صدا صدای غم داشت              تا پرچمو تکون داد
سید رضا از راه رسید         وقتی محرم می شد          رخت سیاه می پوشید
نشست رو تخت ایوون      گذاشت بی بی تو سینی     چایی و نقل و قندون
: حسن، گلی، سپیده !           بیاین بیاین بچه ها          ماه عزا رسیده
قصه همین قصه هست         قصه دیو و خورشید         قصه ای پر غصه هست
دیو سیاه یزیده دیوی           به این پلیدی هیچکی            به خود ندیده
نور که نمی شه خاموش          دیو خودشو خسته کرد         خورشید نشد فراموش
امام ما خورشیده                    هر چی چراغ تو دنیاست          از نور اون تابیده
خورشید و ماه تمام                سلام ما به خورشید                 سلام ما بر امام
سلام ما به ماهش                   که بود میون لشگر             علمدار سپاهش
تا به علمدار رسید                     صدای بی بی لرزید             سید رضا آهی کشید
گفت: سلام یا حسین              بگو علمدار چی شد؟               آه و واویلا حسین
تا صداشو شنیدن                     مهمونای بی بی جون            یکی یکی رسیدن
تو آسمون اومد ماه                     انگار اومد صدایی               انگار کسی کشید آه.

نقش و نوشته زهرا شریف زاده