«آذر بد مست» اثری زیبا از استاد قاسم اشراقی گلپایگانی

مهران اشراقي(فرزند استاد قاسم اشراقي) گفت:

چه زیباست پر گرفتن بر آستان جاودانگیت…
که تو در حضورم جاودانه ای،
و چه دلچسب است غنودن بر سایه سار مهرت…
که تو همواره مهرپرور سینه ی تبدارم بودی و هستی،
مهرانَت همواره به یاد دارد ستبر باشکوه قامتت را پای همان تخته سیاه که روسپید از نوازش سرانگشتان تو بود و هست و تا ابد خواهد بود،
من آذر بدمست را سالهاست بر جگر دارم …
و تو ای آذرین بی بدیلم،جگرگوشه ی این همواره شاگردت بوده ای و هستی و خواهی بود،
چگونه فریاد میتوانم زد نام بلندت را تا با زمزمه ی شکوهش بغض گلوگیر به سکوتم فرامیخواند،
ای آذرین نجیبم …
ترا خواهم خواست با ذرّه ذرّه وجودم در گاه گاهان زندگیم،
ترا داشتن بامن فخریست تا ابد،
ای آذرین نجیبم …
دستانت را به رسم ادب میبوسم

(فرزندت مهران)