چادر یا برگه تردد

به گزارش خبرگزاری بیان  تنها بهانه ای کوچک‌ سبب شد تا با توجه به جایگاه و قدمت و اصالت شهرستان و سابقه فرهنگی شهرستان گلپایگان بر روی موضوع استفاده از چادر برای دختران دبیرستانی که بسیار حائز اهمیت می باشد تمرکز کنم.

چند روز متوالی در ساعات تردد دانش آموزان و بویژه اطراف دبیرستانهای دخترانه پیرامون موضوع مورد نظر آمد و شد کردم تا بیشتر نسبت به این امر اشراف پیدا کنم.

گذشته از چهره شاد و بشاش و ذوق و شوق تحصیل به پوشش دانش آموزان توجه کردم؛ پوشش فرمهای مدارس در خور و مناسب محیط علم آموزی .

آنچه سبب کنجکاوی بیشتر من شد استفاده از چادر بود.برخی دختران مسیر را کاملا با چادر طی می کردند و برخی دیگر با روپوش فرم ؛ در نزدیکی دبیرستان ها ی خود چادر به سر می کردند و چند قدم پایانی را تا داخل محوطه با چادر بودند و دوباره چادر را داخل کیف قرار می دادند، گویا چادر به مثابه کارت عبور آنها بوده است.

همگان اذعان دارند که شهرستان گلپایگان از شهرهای باقدمت و پیشینه فرهنگی و فقاهت می باشد ولی نوع رفتار سبب شد تا من براین نکته تامل کنم که آیا این مسئله نوعی تناقض و پارادوکس است و یا نوعی خود فریبی و نشان از کم کاری و کوتاهی ما.

در بیان موضوعات و مسائل فرهنگی آیا نقطه خللی وجود داشته که امروز دختران ما در استفاده از چادر دچار اکراه شدند.

البته به این نکته نیز باید اشاره داشت که این مسئله شامل همگان نمی شود .

فرهنگسازی و ورود انواع نرم افزارهای ارتباط جمعی و بحث تغییر سبک زندگی؛ خانواده ها را تاجایی دچار معضل فرهنگی کرده است که خود خانواده ها نیز در تشخیص سره از ناسره دچار افراط و تفریط می شوند.

خانواده که اولین کانون رشد و محل پرورش است مورد هجمه انواع آسیبها قرار گرفته است .باید جامعه شناسان آستین همت بالا زده و موضوع را بصورت ریشه ای مورد تحلیل قرار دهند که چه شده است که اختلاف بین دونسل بسیار ژرف و عمیق شده است.

این نکته را باید تمام آنان که درحیطه فرهنگی فعالیت دارند توجه کنند که فرزندان امروز ما آینده سازان این مملکت خواهند بود و کارهای فرهنگی را نمی توان بسط و گسترش داد مگر با مشارکت اولین کانون اجتماعی که خانواده می باشد .

ولی آیا شورای فرهنگی و آموزش پرورش و یا نهادهای دولتی و تاثیرگذار در این خصوص ورود داشته اند ؟!

براستی چرا در شهرستان که گشت میزنیم دختران ما از طیف چادریها خارج شدند،درست است که اسلام چادر را حجاب برتر معرفی کرده است و برخی خورده میگیرند که حجاب بدون چادر هم محقق خواهد شد؛که البته در پاسخ به آن قشر میتوان آنها را دعوت به حضور در مکانها و معابر عمومی کرد و سپس به آنها گفت خود قضاوت کنید!

اگر علت را در کم کاری خود تعریف کنیم جای تامل بسیار دارد زیرا نهالی را که از آن قصور شود تبدیل به درختچه ای ناموزون و نامتوازن خواهد شد که نه زیباست و نه مثمر.

زنگ خطر و هشداری که رهبر معظم انقلاب فرمودند را تا چه حد جدی محسوب کردیم و چه اندیشیده شد.

دختران ما مادران فردا هستند؛ نسلی که باید پرورش دهنده و باغبان گلهای زندگی خود شوند در صورتی که هنوز خود را نیافته اند.

آیا مدیران دبیرستانها و یا آموزش و پرورش در این خصوص برنامه فرهنگی داشته اند؟

آیا تعریفی که ما از حجاب و چادر برای دخترانمان بیان کردیم کافی بوده است؟
آیا مدیران و مسئولان از آنچه که پس این تناقضها به وجود می آید آگاهند؟

آیا نمی دانند که ذره ذره کوتاهی ما در امر فرهنگی یعنی یه گام موفقیت برای دشمنان است .

دشمنی که اذعان دارد که تنها از طریق نفوذ و رخنه و سست کردن اعتقادات ما پیروز خواهد شد . خوابی که سال هاست دشمن در تدارک تحقق آن است این است که ما را نسبت به ارزشها بی تفاوت کند تا جایی که فرزندان ما قادر به تشخیص نباشند، پسرانی که رفتارهای نامتعارفی دارند؛ پوششهایی که زنگ خطر است و متاسفانه زمانی که اگر درست مدیریت نشود بسیار دیر خواهد شد.

به قلم مهری طالاری خبرنگار خبرگزاری بیان