«وقتی قانونگذار بی قانونی می کند» به قلم سید عطاء عبدالمنافی گلپایگانی

هفته دولت بود؛ همان دولتی که دولتمردان آن شهیدان رجائی و باهنر جان خود را فدای انقلاب و اسلام کردند.

می گوید با خودرو همراه فرزندم در حرکت بودم که به چهار راه رسیدم و چراغ قرمز شد. ایستادم تا چراغ سبز شود تا به حرکت خود ادامه دهم که به یکبار دیدم چند خودروی مدل بالا با سرعت هرچه تمام تر از چراغ قرمز بدون توقف و در نظر گرفتن قوانین راهنمایی و رانندگی عبور کردند. فرزندم پرسید بابا مگر چراغ قرمز نبود، چرا اینها توقف نکردند؟ مانده بودم که جواب این بچه را چه بگویم. با حرف او را سرگرم کردم تا فکر آن از ذهنش بیرون برود. پرسیدم مگر چه خبر است؟ همشهریهای عزیز گفتند مگر نمی دانی؟ گفتم نه! گفتند ریاست مجلس شورای اسلامی و تنی چند از مسؤولین نظام برای افتتاح سد کوچری آمده اند. درونم به یاد حرف فرزندم افتادم که وقتی قانونگذار قانون را زیر پا بگذارد و قوانین را رعایت نکند از دیگران چه انتظاری باید داشت.

یاد سخن یکی از قانونگذاران که به دیار حق رحل نموده افتادم که میگفت: قانون اگر غلط یا اشتباه است همان را باید انجام داد. گفتم: ای داد، آن کجا و این کجا. با این حال به آن همشهری گفتم خوب است حالا خبر افتتاح سد کوچری را در سانه های محلی و سایت خبرگزاری های بومی منعکس و آنرا مطالعه و از آن مطلع می شویم. او گفت آخر مگر نمی دانی!  گفتم نه! گفت محافظین از ورود خبرنگاران و عکاسان شهرستان ممانعت و جلوگیری نموده اند و فقط خبرنگاران قم و اصفهان را مجوز ورود داده اند. تعجب کردم! مگر در کل دنیا صاحبان رسانه و خبر برای تهیه خبر در جلسات و کنفرانسها و افتتاحیه ها بمنظور کسب خبر و انعکاس آن بر تمام دنیا شرکت نمی کنند و آیا در هفته دولت حضور خبرنگاران رسانه ها در تمام کشور برای فرصتی که مسؤولین مملکتی برای حضور در شهرستانها و استانها پیدا می کنند، چه کسی و چگونه باید اطلاعات گفتاری آنان را به سمع و نظر مردم برساند و بدانند در کشور، استان و شهرشان چه می‌گذرد.اما این بار بی خبری برای خبرنگاران رسانه ای شهرستان گلپایگان خود خبر شد که مردم با خبر باشند که در کشور یا شهرستان چه می‌گذرد.

مگر این وظیفه خطیر به عهده این قشر نیست؟ آن همشهری گفت چرا لاکن اگر خبررسانی کنند موجب تلخ کامی بعضی ها می‌شود. گفتم چطور؟!!! گفت مگر نشنیده ای که می گویند قسمت خیار که به بوته وصل است تلخ است؛ برای همین است که انعکاس خبرهای واقعی موجب تلخی دهان میگردد و از این رو محافظین که باید محافظ همه چیز باشند خود هتک حرمت محافظیّت را نموده و آنطور که گفته شده باعث توهین به اصحاب رسانه و حتی مردم شریف گلپایگان شده‌اند. آنهم شهری که دارای مراجع و عالمان و شهیدان نامی بوده است.

اینگونه برخورد در شأنیّت حافظین مملکت و شخصیت ها نیست و جای بسی تأسف است که مردم متقاضی حق آبه باشند لاکن نگذارند خبر هم به اطلاع مردم برسد. کمی فکر کردم و گفتم آیا همه جا همینطور است یاد شعر مهدی اخوان ثالث افتادم که اینگونه سروده بود:

من اینجا بس دلم تنگ است !

و هر سازی که می بینم بد آهنگ است

بیا ره توشه برداریم

قدم در راه بی‌برگشت بگذاریم

ببینیم آسمانِ هر کجا آیا همین رنگ است ؟