چند نکته کوتاه از زندگی شخصی کیمیا علیزاده

به گزارش بیان گلپایگان؛ کیمیا از وقتی بزرگ شد تقریباً همه اش در اردو بود و بیشتر در اردو بزرگ شد تا در خانه، ولی آشپزی‌اش فوق‌العاده است.
مادر کیمیا علیزاده اولین بانوی مدال آور تاریخ المپیک ایران در گفتگویی از زندگی و ویژگی های کیمیای ایران سخن می‌گوید.
در ادامه مشروح اظهارات مادر کیمیا علیزاده را می خوانید:
شاید باور نکنید با اینکه کیمیا از وقتی بزرگ شد تقریباً همه اش در اردو بود و بیشتر در اردو بزرگ شد تا در خانه ولی آشپزی اش فوق‌العاده است به آشپزی خیلی علاقه دارد. ماکارونی و کوکو سبزی را عالی درست می کند و برنج را طوری آبکش می‌کند انگار یک کدبانو با چندین سال تجربه در آشپزی است.
خودم هم کارهای هنری، آشپزی، کیک و شیرینی پزی را خیلی دوست دارم و اگر در خانه کاری نباشد به کارهای هنری می‌پردازم.
کیمیا آنقدر آسیب دیده و فیزیوتراپی شده که در بخش‌های عملی این حوزه استاد است! خیلی هم به این رشته علاقه دارد و دوست دارد در فیزیوتراپی ادامه تحصیل دهد.
کیمیا علاوه بر تکواندو والیبال و کوهنوردی می‌کند و همراه استادش مهرو کمرانی که در رشته صخره نوردی هم فعالیت دارد به برنامه‌های کوه نوردی چند روزه می‌رود. استاد پایه کیمیا، خانم کمرانی به قدری مهربان است و اخلاق خوبی دارد که همه بچه‌ها عاشقانه دوستش دارند و او هم همین طور. گاهی که کیمیا در مسابقات شکست می‌خورد یا ناراحت است پیش از اینکه به خانه بیاید نزد استادش می‌رود.
کیمیا الگو و تأثیر‌گذار‌ترین فرد زندگی اش را مهرو کمرانی می‌داند.
کیمیا اهل دوست و رفیق نیست و این طورنیست که با هرکسی دوست بشود چرا که خیلی حرف نمی زند و خیلی آرام است. یک دوست صمیمی دارد آن هم هانیه اخلاقی (تکواندوکار) است.
توصیه من همیشه به کیمیا این بوده است که حتی به ضعیف‌ترین حریف‌هایت هم از بالا نگاه نکن و با آنها خوب بازی کن. خوب بازی کردن تو به این معناست که به آنها احترام گذاشتی. بعضی‌ها ممکن است نشان بدهند حریف را تحقیر می‌کنند و این اصلاً درست نیست.
فدراسیون تکواندو تا آنجا که در توانش بوده برای کیمیا انجام داده است. طبعاً تفاوت هایی هست اما روال عادی است که تفاوت هایی بین آقایان و خانم‌ها باشد. زمانی که در نخستین مسابقه‌ شرکت کرد 10 ساله بود، کلاس چهارم دبستان. می‌گفت اصلاً نمی‌فهمیدم مسابقه یعنی چه!! تازه چند ماهی بود کمربند آبی گرفته بود. می‌گفت من فقط پا می‌انداختم و در آخر مسابقه می‌گفتند تو بردی یا باختی و من نمی‌فهمیدم چطور این طور شد!
کیمیا به مسابقات آسیایی اینچئون اعزام شد اما به‌دلیل تغییراتی که در قوانین سن ورزشکاران ایجاد شده بود از رقابت باز ماند. اما پس از اینکه 17 ساله شد بلافاصله در مسابقات جام فجر شرکت کرد و قهرمان شد و در مسابقات جهانی هلند سوم شد. کیمیا هشت مدال بین‌المللی دارد که چهارتایشان تاریخ ساز شدند.
مدال طلای نوجوانان جهان در چین تایپه، مدال طلای نوجوانان نانجینگ و مدال برنز جهانی بزرگسالان در چینا بینسکو بود که هیچ مدالی در تکواندو نداشتیم. چهارمین مدال هم طلای مسکو و مسابقات جایزه بزرگ بود که برای نخستین بار خانم‌ها را اعزام کرده بودند.
الان تنها آرزویم برای کیمیا عاقبت بخیری است. سال‌ها پیش که کیمیا هنوز خردسال بود یک بار به دوستی گفتم آرزو دارم بچه هایم جز موفق‌ترین بچه‌های ایران باشند. گفت آنقدر این آرزو را به خودت تلقین نکن اگر اتفاق نیفتد خیلی ضربه می‌خوری ولی خدا رو شکر این اتفاق افتاد و کیمیا الان جز موفق ترین‌های ایران به حساب می‌آید و جا دارد حالا حالا‌ها در المپیک شرکت کند. من هر آرزویی داشتم به آن رسیدم.
ناظم و مدیر مدرسه کیمیا همیشه به پای من بلند می‌شوند، این در مورد دیگران خیلی کم اتفاق می‌افتد. اما به قدری همه از کیمیا به لحاظ اخلاقی و رفتاری تعریف می کنند که آدم احساس غرور می‌کند.
زندگی قهرمانی حواشی مختلفی دارد اما برخی از آنها اذیت‌کننده هستند. مثلاً کیمیا الان به ندرت مصاحبه می‌کند چرا که تجربه خوبی ندارد و خبرنگاران بسیاری بودند و حرف‌هایش را زیر و رو کردند و چیزی دیگری نوشتند. در همین چند روز هم این اتفاق برای من و پدرش افتاد.