قدیمی ترین قرآن ایران در روستای«نِگِل»

به گزارش بیان گلپایگان؛ روستای زیبای نگل سالیان درازی است که میعادگاه مسلمانان مومن و مخلص این منطقه است. آنچه به روستای نگل جلوه‌ای روحانی و مقدس بخشیده است وجود یک قرآن بسیار زیبا که با خط کوفی و تزئینات آب‌طلا بر روی پوست آهو نوشته شده که متعلق به صدر اسلام است.
در مورد نحوه کشف قرآن به وجود آمده در این روستا روایت متعددی نقل شده است.در حدود هزار سال پیش چوپانی از کنار روستای فعلی نگل که در آن زمان خالی از سکنه بوده درحال گذر بوده که در میان سبزه‌های اطراف, متوجه گُل زیبایی می‌شود و وقتی به آن طرف می‌شود مشاهده می‌کند که هر برگ به رنگی جلوه‌گر است و تصمیم می‌گیرد آن را به خانه‌اش ببرد و آن را بیرون می‌آورد که ناگهان زیر پایش فرو می‌رود و چاله غیرعادی در زیر گُل را مشاهده می‌کند و پس از کاوش و کندن زمین به صندوقچه‌ای که در این چاله قرار گرفته است پی می‌برد.
با خبر دادن اهالی روستای همجوار تصمیم به ساختن مسجدی در این محل می‌گیرند و پس از اتمام ساختمان مسجد مردم در اطراف آن خانه ساخته و روستایی که به خاطر این گلهای زیبا که چوپان آنها را کنده بود «نوگل» نامگذار کردند که به مرور زمان به «نگل» تغییر نام یافت.
طبق بررسی‌های انجام شده این قرآن یکی از قرآنهایی است که در صدر اسلام توسط عثمان بن عفوان نگاشته شد که برای چهار اقلیم مسلمان‌نشین جهان ارسال شد و بر طبق روایات اهل سنت این قرآن توسط عبدالله بن عمر به این محل آورده شد و به همین دلیل این مسجد را مسجد عبدالله بن عمر نامگذاری کردند.
این کلام‌الله که به طول 60 سانتی‌متر و عرض 22 و ضخامت 15 سانتی‌متر است با خطی درشت و زیبا نگاشته شده و در زمان حجار بن یوسف اعراب‌گذاری شده است. این قرآن یکی از نفیس‌ترین و قدیمی‌ترین قرآنهای تاریخ اسلام محسوب می‌شود و بر روی پوست نگارش یافته و قطع رحلی بزرگ است.
از دوران کشف این قرآن, این کلام الله چندین بار به سرقت رفته است ولی خوشبختانه با کشف قرآن و بازگشت آن به محل اصلی تا امروز این قرآن در این مسجد حفظ و نگهداری شده که زیارتگاه مردم بومی محل است.