هنر کفش دوزی، هنری رو به زوال

به گزارش بیان نیوز؛ در این دوره که ماشین آلات جای انسان و هنرهای انسانی را اشغال کرده است، طبعاً با از بین رفتن خیلی از هنرها، صنعت ها و شغل ها مواجه می‌شویم. یکی از این موارد، هنر کفش دوزی با دست می باشد که زمانی مشتریان پر و پا قرص خودش را داشت اما این روزها چاره ای جز گوشه نشینی نیافته است و چه بسا که به زودی تبدیل به خاطره ای برای قدیمی ترها و چند سطری آموزش برای علاقمندان به هنر بشود. به سراغ تنها شخص حرفه ای فعال در این زمینه در شهرستان رفتیم و زمانی را با ایشان به گفتگو نشستیم، به امید اینکه راهی ساخته باشیم برای زنده نگاه داشتن این حرفه.

استاد حسین قائدی یکی از این صنعت گران سخت کوش شهرمان می باشند که با گشاده رویی میزبان ما در محل کار خویش شدند. ایشان در معرفی خویش بیان کردند که در کودکی سایه ی پدر را از دست دادند و به موجب آن و به جهت کسب درآمد به همراه برادر راهی تهران شدند. در آنجا حرفه کفش دوزی را برگزیدند و هم اکنون حدود چهل سال است که به گلپایگان بازگشته و به فعالیت در این رشته مشغول است.
وی اظهار داشت: از حرفه و درآمد خود راضی است، مگر در سالهای اخیر. خصوصاً امسال که وضع فروش خوب نبوده است. یکی از دلایل کساد آن را واردات کفش های چینی بر می شمارد که بی رویه و با قیمت پایین وارد بازار شده است و این در حالی است که ایشان مواد اولیه ی کفش را دو برابر کفش های چینی می خرند و به لحاظ قیمت نمی توانند با این کفش ها رقابت کنند. پر واضح است که اگر چه قیمت کفش های چینی مناسب تر است اما از جهت دوام، کیفیت و سلامت پاها قابل قیاس با کفش چرم نمی باشد. همچنین اضافه کردند: که دلیل دیگر توجه به کفش های غیر دست دوز تنوع طرح و رنگ‌بندی متفاوت آن می باشد.

حسین قایدی در پایان سخنانش اشاره کرد که از کوهنوردان فعال شهر می باشد و در این روزها که اوضاع فروش کفش خوب نیست، برای سرگرمی و تفنّن کفش کوهنوردی می دوزند که البته مشتریان خاص خودش را هم دارد.
و حرف آخر اینکه: چه خوب است که از ایشان و همه ی کسانی که تولید داخلی دارند و در عرصه‌ی صنایع دستی فعالیت دارند، حمایت بشود و مسؤولین هم جلوی واردات اجناس بی کیفیت را سد کنند تا بازار این گونه صنایع رونق سابق خود را بازیابد.

مصاحبه: خانم زهره روشنی