خبرگزاری بیان گلپایگان

به گزارش بیان نیوز، شاید در مرحله اوّل خوانندگان محترم از دیدن متن بالا تعجّب نمایند، ولی این یک واقعیّت است؛ یک واقعیّت مهم که باید به آن توجّه جدّی نشان داد. آری، رأی ندادن به کسانی که توسّط جریان‌های خاصّ هدایت شده و مرعوب و واداده کانون‌های قدرت و ثروت هستند، نه تنها مذموم نیست، بلکه پسندیده است. رأی ندادن به این عدّه که شناخت آنان چندان سخت و پیچیده نیست، باعث ایجاد حرکتی نو در دستگاه قانون‌گذاری خواهد بود.
کسی که برای بدست آوردن چند رأی حاضر است در هر محلّه و روستایی حضور یافته و پس از شناسایی نقاط ضعف آن منطقه، شروع به وعده دادن به ساخت مسجد و گرمابه و گلستان کند، مسلّم است که دروغ می‌گوید. اگر چه نیاز اقتصاد حتّی در حدّ مبلغی ناچیز توجیهی است -به زعم خودشان- برای کسانی که رأی خود را در قبال آن به صندوق فرد استفاده کننده از این ابزار می ریزند امّا توجیه آنان که برای کسب پیروزی از این روش‌ها استفاده می‌کنند چیست؟ آیا هدف خدمت به خلق آن قدر زیباست که برای وصال به آن باید از هر ابزاری استفاده کرد و یا این که حلاوت تکیه زدن بر صندلی بهارستان، هدفی است که هر وسیله‌ای را توجیه می‌کند. این امر یادآور داستان تلاش و رقابت کیمیاگران برای بهره مندی از عزّت، مقام، جاه و جایگاه در دربار است. روایتی که امروز به هر گوشه از زندگی خصوصی و عمومی این مردم که می‌نگری، در منظر کاندیداها مسی است که قابلیّت تبدیل به طلا را دارد. معدن مسی که هر چهار سال یک بار فقط این قابلیّت تبدیل در آن امکان می یابد.
اما سخن این است که مس‌هایی که در محلول‌های ظرف این دسته از کاندیداها ریخته می‌شوند، خود بدون آن که در معرض آزمایش قرار بگیرند طلای ناب هستند. طلایی که قرب و ارزش آن در ذیل کسب قدرت حتی از مس هم کم‌تر می‌شود و اینجاست که باید گفت:
از طلا بودن پشیمان گشته‌ایم مرحمت نموده ما را مس کنید
بنابراین باید گفت: مهم نیست چه کسی به مجلس می‌رود امّا مهمّ است کسی که برای این امر، مرزهای انسانیّت را در نظر نمی‌گیرد نرود؛ چرا که پیروزی این شخص نتیجه کمک همان پول‌های کثیفیست که خرج کرده و فقط مدیون آن افراد در جایگاه‌های خاصّ است. و لذا در صورت راه‌یابی، نیازی به پاسخگویی در خود نخواهد دید. کسی که در این راه، ثروت را مبنای پیروزی قرار می‌دهد، قطعاً راه‌های بازگرداندن دوچندان این ثروت را نیز پیش بینی کرده است.
نباید به کسی رأی داد که محافظه‌کار باشد. کسی که وارد مجلس می‌شود قرار است از حقوق ما دفاع کند. کسی که محافظه‌کاری و کوتاه آمدن عادتش شده باشد، نه تنها نمی‌تواند از حقوق من و تو دفاع کند که ممکن است دو دستی سرمایه‌ها را تقدیم کند. آنچه شایسته محافظت است، دستاوردهای نظام و حقوق مردم‌اند نه منافع دسته‌ها و گروه‌ها. مگر قرار است که نماینده در مجلس، حقوق دولت‌ها را استیفا کند که شعار آن را به یدک می‌کشند؟! چرا تلاش می‌کنند خود را به دولت منتسب نمایند؟ مگر قرار است چه کاری انجام دهند؟! دولت اگر طرح و برنامه‌ای دارد، باید پس از کارشناسی برای تصویب به مجلس ارسال نماید. مگر در طول عمر این دولت، مجلس چه کاری باید انجام می‌داده که نکرده است؟! مگر خطر وکیل الدوله بودن را همه بزرگان فریاد نمی‌زنند؟! بگذریم از این تلاش ناپسند.
نباید به نماینده‌ای که ستاد انتخاباتی عریض و طویل دارد، رأی داد. وقتی درون ستاد انتخاباتی نماینده‌ای شام و ناهار برقرار است یعنی… (خودتان بهتر می دانید). اگر هم ستادی آماده می‌شود، برای پاسخگویی به مردم باشد نه خودنمایی. ستاد باید نمایشگاه عقاید و سلایق نماینده باشد نه نمایشگاه عکس‌هایش. خیلی از مدّعیانِ خدمت به مردم را می‌شود با سَرَک کشیدن توی ستادهای انتخاباتی‌شان شناخت. از نحوه تبلیغات و حجم سنگین مخارج انتخابات و ریخت و پاش‌ها و استخدام خَدَم و حَشَم باید شناخت که از کجا آورده است.
نباید به کسی رأی داد که تاکنون پایش به منزل فقرا و ضعفا باز نشده و حالا برای گدایی رأی، دست به جیب شده و با فریفتن و خرج از کیسه خود مردم که توسّط جریان‌های خاصّ هدایت می‌شود، منّت بر سر آنان بگذارد. امام خمینی(ره) در وصیّت‌نامه‌اش می‌فرماید: «مردم توجّه داشته باشند رئیس جمهور و وکلای مجلس… نه از سرمایه‌داران و زمین‌خواران و صدرنشینان مرفّه و غرق در لذّات و شهوات که تلخی محرومیّت و رنج گرسنگان و پابرهنگان را نمی‌توانند بفهمند (باشند)». پس تکلیف روشن است. به راستی این هزینه های سرسام‌آور تبلیغات توسّط یکی دو نفر از کاندیداها در دورانی که گرد محرومیّت بر چهره عدّه زیادی هویداست و تورّم و گرانی، روز به روز فشار خود را بر اقشار مختلف سنگین‌تر می‌کند و بسیاری با نزدیک شدن به شب عید، ماتم گرفته‌اند که چگونه می‌توانند با خریدن یک جفت کفش، لبخندی بر لبان فرزند محصّل و معصوم خود بنشاند، از کجا تأمین میشود؟! آیا به هرکس که بیشتر هزینه کند و قول بدهد و خود را منتسب به فلان صاحب قدرت نماید، باید رأی داد؟ همانطور که مقام معظّم رهبری حضرت امام خامنه‌ای(مدّ ظلّه العالی) فرمودند، ما به کسانی‌که مرعوب غرب و آمریکا بوده و به دنبال حاکم کردن جریانی خاصّ که اشرافیگری جزء امیال آنهاست، رأی نخواهیم داد. ما به کسی که حامیان او فتنه‌گران و بی بند و باران اخلاقی هستند، رأی نخواهیم داد.

م.ولایتی