(جامه دَران)1

من از زمانه ی بد مست پیر دلگیرم****ز بیوفایی عمر عجول دلسیرم

من از زمانه ی بد مست پیر دلگیرم
ز بیوفایی عمر عجول دلسیرم

***
ز بس نشسته غم از روزگار بر دل من
جوان به سالشمار و به هیئت پیرم

***
میان خیل اسیران جهل و نادانی
به کنج خلوت خاموش خود زمینگیرم

***
کسی به حرف دلم گوش جان نمیگیرد
اگر چه در صف عشّاق سرور و میرم

***
ز باده کام دل افسوس بر نمی گیرم
شگفت دارد از این روزگار تدبیرم

***
شکسته خاطر و وامانده ام شکایت خود
ز روزگار کنم یا ز بخت و تقدیرم

***
چو ماهیم من و آب است عشق و میدانم
اگر ز آب بدورم کنند میمیرم

***
نصیحتم مکن ای ناصح از کجا دانی
تو از سرشک من و ناله های شبگیرم

***
زبان بگیر و شکایت مکن دگر «قاسم»
که پیر دهر کند قصد حکم تعزیرم

پینوشت:
1-گوشه ای در آواز بیات ترک و …
تا فرصتی دیگر بدرود

سروده ی استاد قاسم اشراقی در سال 1359

نظرات

تبلیغات