لاریجانی منتظر انعطاف دولت برای ائتلاف است
به گزارش بیان نیوز، به نقل از انتخاب، فرقی نمیکند اسمش را چه بگذاریم؛ ائتلاف اصولگرایان معتدل و طرفداران دولت یا ائتلاف علی لاریجانی با نزدیکان حسن روحانی. هرچه باشد خیلیها این روزها منتظر شنیدن خبری موثق در این باره هستند. خبری که هنوز بعد از ماهها از شروع گمانهزنی بر سر لیست انتخاباتی مشترک این دو طیف از راه نرسیده است.
با این وجود عوض حیدرپور، نماینده عضو کمیسیون امنیت ملی و از اعضای شورای مرکزی جمعیت ایثارگران به «اعتماد» میگوید که طیف اصولگرایان معتدل هماکنون در انتظار گامی از طرف حامیان دولت برای ایجاد یک ائتلاف انتخاباتی است.
الان جمعیت ایثارگران برای انتخابات چه برنامه و راهبردی دارد؟
من مدتی است که از برنامههای دوستان اطلاع ندارم. چون به دلیل کسالت کمتر در جلسات حاضر میشوم و اطلاعات لازم را ندارم.
دلیل واقعی عدم حضورتان کسالت است یا احتمالا اختلاف نظر با اعضا؟
به هر حال تفاوت نظر در هر مجموعهای عادی است. ولی واقعا گرفتاریهای شخصی مانع حضور پررنگ من شده است. الان هم خیلی پیگیر برنامهها نیستم.
در مجموعه اصولگرایان به طور کلی اوضاع چطور است؟ چون حداقل به عنوان یک عضو مجلس قطعا در جریان تحولات هستید.
الان دغدغه اساسی این است که به طور یکپارچه و همگرا در انتخابات حاضر شویم. ولی به هر حال واقعیت این است که اصولگرایان دو دسته هستند. یکی آنها که تند و تیزتر و رادیکالتر حرف میزنند و عمل میکنند و در مقابل هم اصولگرایانی که معتقد به اصل اعتدال و میانهروی هستند و قدری عقلانیتر به اوضاع نگاه میکنند.
بحث سر شکاف همین دو دسته است. فکر میکنید نهایت کنشها و واکنشها بین این دو دسته به کجا میرسد؟
ببینید الان در کشور فضای اعتدال و میانهروی به هر حال سکه رایج بازار است. قسمت عمدهای از اصولگرایان هم ترجیح میدهند در این شرایط برای انتخابات به سمت همین اعتدال گرایش داشته باشند.
پس شکاف جبهه پایداری و اصولگرایان باقی خواهد ماند؟ البته منظورم اصولگرایان سنتی مثل آقای باهنر است.
جبهه پایداری خرج خود را از جریان اصولگرایی جدا کرده است. جریان معتدل اصولگرایان همچون آقای لاریجانی که جای خودش را دارد. جبهه پایداری حتی با امثال آقای باهنر هم به ائتلاف و لیست مشترک نخواهند رسید. الان گفتوگوهایی در جریان است اما این گفتوگوها سرد و پرتنش جلو میروند. این تنشها شاید در اخبار منتشر شده خود را نشان ندهند اما میدانیم که در پشت پرده اختلافات جدی است.
خب این مسائلی که میگویید مشخصا چیست؟ چه گفتوگوهایی شده و چه اتفاقاتی در جریان آن افتاده است؟
آقای باهنر و جبهه پیروان هنوز مشغول صحبت هستند اما خب گفتوگوها همانطور که گفتم خیلی سرد شده است. مشخصا تلاش میشود تا از طریق برخی روحانیون مورد وثوق جریان اصولگرایی در قم برخی مباحث پیش برود، اما دو موضوع وجود دارد. یکی اینکه قسمت عمدهای از سیاسیون و آنها که قصد حضور جدی در انتخابات دارند با خط و مشی دیگری جلو میروند و به عبارتی الزاماتی جدا از آن مسائل مطرح شده در قم را مدنظر دارند. دوم اینکه در همان سطح هم اختلاف نظر وجود دارد و گفتوگوهای فعلی در حال حاضر ناظر به حل برخی مسائل است تا رسیدن به یک برنامه اجرایی. بعد هم مساله این است که مثلا اگر در جبهه پیروان گفتوگوهایی با جبهه پایداری و این دست اصولگرایان وجود دارد، اما چهرههای تعیینکننده آن به شکل جدی به جریان معتدل اصولگرا و افرادی نظیر آقای لاریجانی میاندیشند. چون به هر حال امکان همگرایی در آن طرف قویتر است. از طرفی هم پایداری حتی در گفتوگو با اصولگرایان سنتی روی مسائلی تاکید میکند که قابل تحقق نیست.
چه مسائلی؟
تا جایی که ما میدانیم آنها میگویند اصولگرایان سنتی باید با پایداری هماهنگ شوند نه برعکس. یعنی توقع دارند بقیه هم حرف آنها را بزنند و کارهای آنها را بکنند. به هر حال بر اساس چیزی که جلو میرود این طیفها حتی برای حفظ ظاهر هم هنوز راضی به تغییر رویه نشدهاند.
آقای لاریجانی و طیف همسو با ایشان که معتدلین جریان اصولگرا را تشکیل میدهند در پی چه هستند؟ مشخصتر بگویم آیا آنها به ائتلاف با طیف هواداران دولت میاندیشند و در این رابطه بحث جدی صورت گرفته است؟
در این رابطه دو چیز مطرح است. اول اینکه الان مثل دوران دفاع مقدس بسیاری مسائل کشور ما مسائل ملی شده است. یعنی دولت قبل کاری کرد که ما دوباره گرفتار مشکلاتی شدیم که ابعاد ملی و عمیقی دارد و این به شکل طبیعی خیلی گروهها را کنار هم قرار میدهد. در مجلس آنچه ما میبینیم این است که چنین تمایلی بین گروههای معتدل اصولگرا وجود دارد. ضمن اینکه همه اینها هم از تندروهای زخم خوردهاند. طبیعی است که آقای لاریجانی تمایل ندارد تا مثلا در موقعیتی مثل ٢٢ بهمن سال ٩١ قرار بگیرد و امثال آقای روحانی یا حتی هاشمیرفسنجانی هم نمیخواهند آن هشت سال را دوباره تجربه کنند. همین احساس تهدید یک لولای مهم بین این گروهها خواهد بود.
الان نظر این طیف درباره بدنه سیاسیون هوادار دولت چیست؟
به هر حال جمعیت اصولگرایان معتدل برای یک همگرایی سیاسی پتانسیل لازم را در بدنه دولت و هواداران دولت میبینند. این پتانسیل هم به لحاظ مشی سیاسی و حرکت در مسیر انقلاب وجود دارد و هم به لحاظ نوع نگرش به مسائل کشور.
این درست است. سوال این است که این پتانسیل آیا به یک اقدام عملی در راستای ائتلاف منجر خواهد شد؟
ما وقتی وارد فضای انتخاباتی شویم از یک سو مانع خاصی سر راه چنین همگرایی وجود ندارد و از سویی هم الزاماتی حتی برای آن میتوان متصور بود. الان به شکل مشخص در ارزیابی نیروها در شهرستانها این مسائل مد نظر دو طرف قرار دارد و بر اساس یک برنامه هماهنگ در بسیاری جاها به توافق بر سر نامزدها هم رسیدهاند. الان این درک عمومی بین اصولگرایان معتدل و حامیان دولت وجود دارد که میتوانند برای انتخابات با یکدیگر کار کنند و کنار بیایند.
چقدر این احتمال جدی است؟
شخص آقای لاریجانی در مجلس نهم انعطاف و همراهی لازم را با دولت در طول دو سال گذشته نشان داده است و خود دولتیها هم معترف به این هستند. البته دولت هم همکاری لازم را نشان داده است. در جمع اصولگرایان معتدل مجلس این تقاضا وجود دارد که باب گفتوگو با حامیان دولت برای انتخابات باز شود و این مطالبه هم قطعا نمیتواند بدون جواب بماند.
این مطالبه از کدام طرف مطرح شده است؟
از هر دو طرف. مخصوصا از طرف بزرگان جریان معتدل اصولگرا که باب این گفتوگوها را باز کنند و وارد فاز عملی بشوند.
از طرف حامیان دولت در جریان اعتدال هم این مطالبه مطرح شده است؟
به هر حال آنها هم همزمان تمایلاتی دارند.
آقای لاریجانی تا اینجا در عمل چه کرده است؟ به هر حال وقت زیادی نمانده است. آیا خود ایشان یا نیروهای سیاسی که با رییس مجلس همسو حرکت میکردند و تقریبا یک جریان شدهاند، اقدام عملی در این زمینه انجام دادهاند؟
بعد از برخی پیگیریها به نظر من اینطور میآید که آقای لاریجانی و چهرههای موثر جریان معتدل اصولگرا هم منتظر انعطاف هواداران دولت برای چنین ائتلافی هستند. به هر حال این جریان در مجلس برای بسیاری از پروژههای دولت در دو سال اخیر هم انرژی و وقت گذاشته و هم ضربه خورده و فشارهایی را متحمل شده است و اکنون انتظار دارد که برای یک ائتلاف یا همکاری انتخاباتی انعطاف طرف مقابل را ببیند. من فکر میکنم امثال آقای لاریجانی با توجه به جایگاه و کارنامهای که دارند منتظر میمانند تا هواداران دولت برای این همکاری پا پیش بگذارند. اما وقتی آن اتفاق بیفتد احتمال به نتیجه نرسیدن گفتوگوها بسیار کم است، یعنی اگر آنها جلو بیایند این طرف هم آماده پذیرش پیشنهادات است.