«مدیحه و مرثیه»

«مدیحه و مرثیه»سروده ی زنده یاد حسین منزوی در سال 1369 و در خاموشیِ استاد و دوستش مرحوم اخوان ثالث تا یادی از این غزل سرای بزرگ شده باشد.

شاعر ! تو را زین خیل بی دردان، کسی نشناخت

تو مشکلی و هرگزت آسان، کسی نشناخت

=========================

کنج خرابت را بسی تـَـسخـَـر زدند اما

گنج تو را، ای خانه ی ویران کسی نشناخت

=========================

جسم تو را، تشریح کردند از برای هم

اما تو را ای روح سرگردان ! کسی نشناخت

=========================

آری تو را، ای گریه ی پوشیده در خنده !

وآرامش آبستن توفان ! کسی نشناخت

=========================

زین عشق ورزان نسیم و گلشنت، نشگفت

کای گردباد بی سر و سامان ! کسی نشناخت

=========================

وز دوستداران بزرگ کفر و دینت نیز

ای خود تو هم یزدان و هم شیطان، کسی نشناخت

=========================

گفتند: این دون است و آن والا، تو را، اما

ای لحظه ی دیدار جسم و جان ! کسی نشناخت ⁽¹⁾

=========================

با حکم مرگت روی سینه ، سال های سال

آن جا ، تو را در گوشه ی یمگان ، کسی نشناخت ⁽²⁾

=========================

فریاد «نای»ت را و بانگ شکوه هایت را ،

ای طالع و نام تو نا هم خوان ! کسی نشناخت ⁽³⁾

=========================

بی شک تو را در روز قتل عام نیشابور

با آن دریده سینه ی عرفان، کسی نشناخت ⁽⁴⁾

=========================

ای جوهر شعر تو، چون نام تو برّنده !

ذات تو را ای جوهر برّان، کسی نشناخت ⁽⁵⁾

=========================

روزی که می خواندی : مخور می محتسب تیز است !

لحن نوایت را در آن سامان، کسی نشناخت ⁽⁶⁾

=========================

وقتی که می کندند از تن پوستت را نیز

گویا تو را زان پوستین پوشان، کسی نشناخت ⁽⁷⁾

=========================

چون می شدی مخنوق از آن مستان، تو را ای تو،

خاتون شعر و بانوی ایمان ! کسی نشناخت ⁽⁸⁾

=========================

روزی که گفتی، باز گرد ای عید ! از زندان

خشم و خروشت را ، در آن زندان ، کسی نشناخت ⁽⁸⁾

=========================

چون راز دل با غار می گفتی تو را، هم نیز،

ای شهریار شهر سنگستان، کسی نشناخت ⁽⁹⁾

=========================

حتــّا تو را در پیش روی جوخه ی اعدام

جز صبحگاه خونی میدان، کسی نشناخت ⁽¹⁰⁾

=========================

هرکس رسید از عشق ورزیدن به انسان گفت

امّا تو را، ای عاشق انسان ! کسی نشناخت

______________________________________________________________________

1-مکن در جسم و جان منزل که این دون است و آن والا

قدم زین هر دو بیرون نه ، نه این جا باش ، نه آن جا

« سنایی غزنوی »

2-ناصر خسرو قبادیانی آواره ی یمگانی

3-. مسعود سعد سلمان

4-عطار نیشابوری

5-. سیف فرغانی

6-حافظ : اگر چه باده فرخبخش و باد گلبیز است

به بانگ چنگ مخور می که محتسب تیز است

7-عمادالدین نسیمی از پیروان نهضت حروفیه که به دستور یکی از اعقاب تیمور ظاهرا ، پوست از تنش ، زنده زنده کندند .

8-فرخی یزدی : سوگواران را مجال بازدید و دید نیست

بازگرد ای عید از زندان که ما را عید نیست

9-م. امید و شعر قصه ی شهر سنگستان :

سخن می گفت در سر آغاز کرده

شهریار شهر سنگستان…

10-خسرو گلسرخی…

به انتخاب استاد قاسم اشراقی