دستور کار فوری اصلاح‌طلبان در مورد یک بنر”ضدآمریکایی”+عکس

اصلاح طلبان از گذشته نه چندان دور و برخی جریانات نزدیک به دولت و بعضا داخل دولت درسال های اخیربا فعالیت خود نشان داده اند اساسا با هر چیزی که در تقابل با آمریکا و متعلقات آن باشد، به شدت دوری می‌کنند و رفتارهای انقلابی مردم در برابر شیطان بزرگ نیز اصلا به مذاق آن ها خوش نمی‌آید.حال امروز این ترس و وادادگی در برابر رونمایی از یک تابلو به نام داستان یک پرچم نمود پیدا کرده است.

طی سال های اخیر از شعارهای ضدآمریکایی در روز ۱۳ آبان تا یادآوری جنایات گسترده کاخ سفید علیه جوانان ایرانی در سال‌های دفاع مقدس و حتی شعار مرگ بر آمریکا، همه این موارد با واکنش تند روبرو شد.جالب اینجاست که حتی تابلوهایی که تحت عنوان “صداقت آمریکایی” که سال گذشته در پایتخت نصب شده بود هم از خشم منتقدین آمریکا ترس! در امان نماند و نهایتا از دیوارهای شهر پایین کشیده شد.

مروری بر مواضع عزتمندانه و مقتدرانه رهبر معظم انقلاب در برابر آمریکا طی سالیان گذشته نشان می دهد که هر قدم عقب نشینی در برابر شیطان باعث جری تر شدن شیطان شمی شود. همانطور که امام راحل فرمود؛ اگر قدمی عقب نشینی کنیم، دشمن ده قدم جلوی می آید و انفعال ما در مقابل دشمن توسعه نفوذ و دخالت دشمن را به همراه خواهد داشت.

سال ۱۹۹۰ ” بیکر” وزیرخارجه وقت آمریکا طی سخنانی اعلام کرد که آمریکا آماده مذاکره مستقیم با ایران است. این تمایل چند روز بعد از زبان برخی ایادی داخلی آمریکا نظیر “عطاء الله مهاجرانی” که امروز در دامن همانها نشسته است مجددا در روزنامه اطلاعات مطرح شد.

همان زمان رهبر معظم انقلاب کسانی را که بحث رابطه با آمریکا را مطرح می کردند با عناوینی نظیر ساده لوح و مرعوب مورد خطاب قرار دادند و فرمودند:”مذاکره، یعنی چه؟ صرف این که شما بروید با آمریکا بنشینید حرف بزنید و مذاکره کنید، مشکلات حل می شود؟ این طوری که نیست.

طی این سال ها کم نبوده اند افرادی که از مذاکره مستقیم حرف زده اند و حتی پا را فرا تر نهاده اند و با رییس جمهور کشوری که دشمن ایران است دست دادند وی را در برخی مذاکرات پیدا و پنهان گفتند آنچه را که نباید می گفتند و پالس هایی فرستادند با این برنامه که طی سالیان آینده با برنامه ریزی رسما ایران را مستعمره آمریکا نمایند.

حال امروز اصلاح طلبان و عوامل شبکه گسترده نفوذ در کشور که از آنها با عنوان سرمایه امریکایی ها در کشور یاد می شود و جریانی که تمایل به برقراری ارتباط با کدخدا دارد به بهانه رونمایی از یک تابلو ضدآمریکایی ماهیت خود را باردیگر نشان دادند و با انتقاد و اعتراض به آن خواهان جلوگیری از ادامه روند استکبار ستیزی شده اند! روندی که مردم بارها طی ۳۷ سال گذشته به مناسبت های مختلف بر آن صحه گذاشته اند.

شبکه‌ها و رسانه‌های ضدانقلاب و وابسته خارجی، همه خوراک مورد نیاز گزارش‌ها، اخبار و برنامه‌هایشان را از روزنامه‌ها، سایت‌ها و خبرگزاری‌های رسمی و بعضاً خصوصی یا دولتی داخلی تأمین می‌کنند. در حقیقت همکاران حقوق‌بگیر داخلی‌شان برای آنها «آبشار» می‌اندازند تا آنها به زمین انقلاب بکوبند و گُل بزنند! این بار داستان یک پرچم به جای صداقت آمریکایی نه همچون خاری در چشم، بَل مثل نهری پرآب شد به لانه موریانه‌ها!

ملت البته نشان داده که هرگز به دنبال مماشات با آمریکا نیست هرچند که برخی جریانات سیاسی شکست خورده و منفور ملت نظیر منافقین،نهضت آزادی، اصلاح طلبان و …. با چشمک زدن به آمریکا و گرادادن به آن باعث بروز مشکلاتی برای کشور شدند اما سیل خروشان ملت داستان این پرچم آمریکایی را کامل بلد است و می داند که سرپا ایستادن این پرچم با پشته هایی از کشته های ملت های بی گناه میسر بوده است و البته هرچقدر این جریانات باطل سیاسی خود را هم آغوش آمریکا بدانند، ولی ملت اهل تسلیم در برابر زورگویی و باج‌خواهی آمریکا و متحدانش نبوده و نخواهند بود و دست جماعتی که همواره طی سالیان گذشته با رنگ عوض کردن به نشانه تسلیم بالا رفته بود را پایین خواهند کشید.

داستان یک پرچم

***

سید احسان باقری(عکاس و کارگردان عکس «داستان یک پرچم»)- “برافراشتن پرچم در ایوو جیما” نام یک عکس تاریخی است که در ۲۳ فوریه ۱۹۴۵ توسط جو روزنتال گرفته شده است. عکس پنج سرباز و یک پزشک جنگی شاغل در نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا را بر فراز تپه سوریباچی در نبرد ایوو جیما طی جنگ جهانی دوم نشان می‌دهد. نمایندگانی از نظامیان آمریکایی که این جزیره ژاپنی را اشغال کرده و پرچم آمریکا را در آن برافراشته اند!

در ۱۹ فوریه ۱۹۴۵ قایقی جو روزنتال، عکاس آسوشیوتدپرس و شماری از تفنگداران آمریکا را به سمت ایووجیما می برد. روزنتال پیش بینی می کرد که نبرد سختی در خواهد گرفت، زیرا نبردهای جزیره اقیانوس آرام جملگی خشونت بار بودند.

در حدود هفتاد هزار سرباز( پنجاه هزار آمریکایی و بیست و دو هزار ژاپنی) در ایووجیما با هم به جنگ تن به تن پرداختند. روزنتال از این جنگ عکس هایی گرفت که در روزنامه ها و مجلات چاپ شد.

پنج روز بعد از وارد شدن به این جزیره، روزنتال شنید که گروهی از تفنگداران در سوریباشی پرچمی را می افرازند. روزنتال در سوریباشی گروه تفنگداران را دید که پرچمی را به یک لوله شش متری وصل کرده اند. فرمانده از آنها خواسته بود که پرچم بزرگی در آنجا نصب کنند تا همه در جزیره بتوانند آن را ببینند. روزنتال نقطه ای را پیدا کرد تا از آنجا عکسی بگیرد. دوربین خود را برداشت و آن را در مقابل چشمانش قرار داد و به پرچمی که در برابر نسیم در اهتزاز بود، نگاهی انداخت و دگمه شاتر را فشرد. پرچم در همان زمان بر زمین افتاد، سه سرباز آن را نگه داشتند تا بقیه سربازان طناب یا ریسمانی پیدا کنند و آن را ببندند و مهار کنند.

سه نفر از این عده هرگز این تصویر را ندیدند، چرا که در ادامه نبرد جان باختند. سربازان پشت به دوربین دارند و چهره هاشان ناشناس است. همین امر باعث شده است به تندیس شباهت پیدا کنند.

تصویر روزنتال برنده جایزه پولیتزر شد، اداره پست از روی این عکس تمبر پستی چاپ کرد که ۱۳۷ میلیون از آن به فروش رفت. همچنین این عکس مورد توجه بسیاری از فیلمسازان، نویسندگان، تلویزیون و …. قرار گرفته است. مجسمه ای برنزی از روی این عکس ساخته شده که هم اکنون در آرامگاه ملی آرلینگتون ویرجینیا مستقر است.

این عکس در هزاران نشریه بازچاپ شد و به نخستین عکسی بدل شد که در ســال انتشارش جایزه عکاسی پولیتزر از آن خود کرد.این عکس احتمالا رکورد بازچاپ در تمام دوران را در اختیار دارد. بعدها از روی این عکس فلیکس د. ولدسون مجسمه‌ساز، مجسمه‌ای برای آرامگاه ملی آرلینگتون در ویرجینیا ساخت. همچنین از این عکس سکه و تمبر نیز ساخته شده و بر اساس آن اقتباس‌های مختلف هنری متعددی نیز صورت گرفته است.داستان یک پرچم۲​​عکس «برافراشتن پرچم در ایوو جیما ژاپن» ۱۹۴۵ که بر اساس آن عکس «داستان یک پرچم» خلق شده

«برافراشتن پرچم در ایوو جیما ژاپن» نماد غرور ملی و پرچم افتخارات آمریکاست. اما این افتخارات بر چه بنا شده است؟ این سوالی بود که سعی کردم در عکس بازسازی شده «داستان یک پرچم» پاسخ دهم.

افراد حاضر در عکس «داستان یک پرچم» از اقوام و ملیت‌های مختلف هستند. کسانی که با نگاه به جنایات آمریکا و ایادی آن در نقاط مختلف دنیا در عکس جای گذاری شده اند: ملت مظلوم فلسطین، کودکان فلسطینی، جمال و محمد الدوره، مرد و زن افغان و عراقی، سرخپوست، سیاه پوست، سرباز ویتنامی، کودک سوری، مرد و کودک قربانی بمب شیمیایی در حلبچه و حاجیانی از فاجعه ی اخیر منا !

از شهدا و جانبازان و رزمندگان ایرانی کسی زیر پای سربازان آمریکایی نیست چون شان ایشان را اجل از این می‌دانستم که در چنین جایگاهی قرار بگیرند. در عوض تلاش کردم با نمادهایی همچون روزنامه‌ی شهدای هسته‌ای، روزنامه‌ی شهدای ایرباس، پای مصنوعی جانباز و… نشانه‌هایی از ایشان در تصویر وجود داشته باشد.

امیدوارم با تولید این اثر توانسته باشم ضربه ای هرچند کوچک به هیمنه پوشالی شیطان بزرگ وارد کنم.