خبرگزاری بیان گلپایگان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان، رسانه ملی در روز ۱۷ مرداد و به مناسبت روز خبرنگار در حالی تریبون گفت‌وگوی ویژه خبری خود را منحصرا به حسام‌الدین‌آشنا مشاور فرهنگی رئیس جمهور و حسن محرابی مدیرکل مطبوعات داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داد، که آشنا حتی در این برنامه نیز دست از انتقاد از صداوسیما بر نداشت و بارها بارها زبان به انتقاد از رسانه ملی گشود.

وی در این برنامه زنده تلویزیونی با بیان اینکه حجم زیادی از انتقادات از دولت در رسانه ملی وجود دارد، مدعی شد: این دولت بیشترین فضا را به رسانه ها بویژه رسانه های بزرگ داده است که بر فعالیت آن نظارت داشته باشند، چراکه وظیفه دولت تکریم خبرنگاران است.

انتقادات آشنا از رسانه ملی در حالی است که همین روندی که در برنامه گفت‌وگوی ویژه خبری به مناسبت روز خبرنگار به وقوع پیوست به خوبی نشان‌دهنده تحت فشار بودن سازمان صداوسیماست چرا که هیچ خبرنگار منتقدی از دولت اجازه حضور در این برنامه را پیدا نکرد تا جایی که حتی سهمیه میهمان تلفنی برنامه نیز به حسن محرابی مدیر کل مطبوعات و رسانه های داخلی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اختصاص یافت و عملا یک بسته زنده تلویزیونی در اختیار دولت قرار داشت اما همین روند و موضع‌گیری غیرمستقیم رسانه ملی در حمایت از دولت نیز موجب نشد تا مشاور فرهنگی رئیس جمهور از زیر سؤال بردن صداوسیما دست بردارد!

این اتفاق در حالی است که مجری برنامه  از حضور مشاور فرهنگی رئیس‌جمهور و مدیرعامل خبرگزاری فارس در این نشست خبر داده بود اما سرانجام مشخص نشد که چرا حضور وی در این برنامه لغو شده است.

به نظر می رسد، فشار چند ماهه اخیر دولتمردان بر رسانه‌ملی چندان هم بی‌نتیجه نبوده و حالا مدیران این سازمان تمام همّ‌وغمّ خود را برای اثبات «برادری‌شان» به دولتی‌ها جزم کرده‌اند و شاید حذف منتقدین دولت از رسانه‌ملی نیز بر اساس همین رویکرد اتخاذ شده است.

اما نکته قابل تامل که بار دیگر نیاز است بدان تاکید گردد، این است که چرا مشاور فرهنگی رئیس جمهور در شرایطی که مدیران سازمان صداوسیما همه ظرفیت رسانه ملی را در اختیار مدیران دولتی قرار داده‌اند باز هم از عملکرد این رسانه انتقاد می‌کند؟! آیا تمامیت خواهی مشاوران رئیس جمهور در کابینه دولت تمامی ندارد؟! به عبارت دیگر، آنها قرار است در چه شرایطی از عملکرد رسانه‌ملی راضی باشند و در چه شرایطی تضمین می‌دهند از موضع خصمانه خود در برابر صدا و سیما کوتاه بیایند؟!

از سوی دیگر، آشنا در این برنامه اظهاراتی را نیز مطرح کرد که بازخوانی برخی از آنها نیز خالی از لطف نیست.

وی در بخشی از اظهاراتش مدعی شد که «دولت متعهد شده است که از رسانه ها شکایت نکند» اما خیلی زود، در توجیه تعطیلی رسانه‌های منتقد دولت گفت: «اما شورای نظارت بر مطبوعات تابع و فرمانبر دولت نیست بلکه نهادی مستقل و فرابخشی است که می تواند برای رسانه ها تصمیم بگیرد.»

وی در بخش دیگری از اظهاراتش بدون آنکه اشاره‌ای به تحت فشار گذاشتن رسانه‌های منتقد دولت طی دو سال گذشته بکند، خاطرنشان کرد: «وظیفه دولت تکریم خبرنگاران است این دولت بیشترین فضا را به رسانه ها داده است.»

این در حالی بود که دقیقا یک شب قبل از این برنامه، حسام الدین آشنا در نشستی با عنوان «روزنامه نگاران؛ نیازهای حرفه‌ای و مسائل اجتماعی» بخشی از سخنان خود را به زیر سؤال بردن عملکرد صدا و سیما اختصاص داد. وی گفت: توان هیئت نظارت بر مطبوعات کشور بسیار بالا است و احکام و مصوباتش بلافاصله در مورد رسانه‌های بخش خصوصی اعمال می‌شود اما بر نظارت رسانه‌های عظیمی مانند صدا و سیما که قانون اساسی ما یک اصل را به طور کامل به این مسئله اختصاص داده است یعنی اصل ۱۷۵، شورای نظارت بر صدا و سیما که نمایندگان هر سه قوه در آن حضور دارند، تبدیل به موجود ضعیفی شد که عملا سازمان صدا و سیما رسمیتی برای مصوبات آن قائل نیست و در حد پاسخگویی روابط عمومی، به مصوبات آن پاسخ می‌دهد.

این موضع، وقتی طلبکارانه تلقی می شود که مدیرکل روابط عمومی صدا و سیما سال گذشته با ارائه آماری حضور مسئولان دولت یازدهم در برنامه‌های رسانه‌ ملی را خیره‌کننده توصیف کرد و گفت: در یک جمع‌بندی اولیه، فقط در دوره زمانی اول مرداد ۱۳۹۲ تا اول خرداد ۱۳۹۳، مسئولان قوه‌ مجریه ۲۰۰هزار و ۹۸۹ دقیقه تنها از ظرفیت مراکز استان‌های صداوسیما برای بیان عملکرد خود استفاده کرده‌اند؛ در همین مقطع آنتن رادیو به مدت ۷ هزار و ۵۴۲ دقیقه در اختیار مدیران دولت یازدهم بوده است. از سوی دیگر، ۷۵ برنامه گفتگومحور در بخش گفتگوی ویژه خبری شبکه ۲سیما تمام و کمال در اختیار اعضای دولت بوده است و در مجموع طی مدت یادشده بیش از ۴ هزار ساعت از وقت صداوسیما به عملکرد دولت اختصاص داشته است.

سهرابی تصریح کرد: اگر حضور مستمر مسئولان دولتی در برنامه‌های صداوسیما در ۷ ماه پس از خرداد تا پایان آذر ۱۳۹۳ را به این آمار اضافه کنیم، می‌توان آمار حدود ۶ هزار ساعت حضور را برای مسئولان دولتی بیان کرد که بسیار قابل توجه و تأمل بوده و ادعای محکمی است بر اینکه صداوسیما در قرق مدیران دولتی بوده است.

بعید به نظر می‌رسد که دولت به دنبال تغییر رویه در برخورد با منتقدانش باشد و ادبیات آشنا در برنامه‌ای که تمام آن به هم‌طیفان وی اختصاص داده شده بود، بیانگر این موضوع است که برخلاف ادعای مقامات دولتی، این عزیزان تحمل شنیدن صدای منتقدان را نداشته و برای سرکوب و بستن دهان آنان نیز از هیچ تلاشی دریغ نمی کنند؛ حال می خواهد این رسانه منتقد، رسانه‌ملی باشد یا یک هفته‌نامه!