متن نامه همسر شهید نیروی انتظامی گلپایگان
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان، «مرضیه صالحی» همسر شهید «سیدمجید مهدوی» نامه‌ای را هفت روز پس از شهادت همسرش به نگارش درآورده است. متن نامه همسر این شهید ِ نیروی انتظامی به شرح زیر است:
بسم رب الشهداء والصدیقین
فریاد هجوم، رنگ خاموش گرفت دل آمد و بار عشق بر دوش گرفت
وقتی که خدا تو را در آغوش گرفت از بال فرشتگان، دعا می‌بارید
سرزمین ما سرمست از جام ایثار و شهادت غیور مردان و شیر زنانی است که با دریای خروشانی از عشق و ایمان در بی‌نشانی، نام و نشان یافتند تا وسعت ایثار و نجابت‌شان، ذخیره‌ای تمام نشدنی برای میراث داران و پویندگان راه حقیقت باشد. امروز در سوگ «مجید عزیز» نشسته‌ایم که با شجاعت و رشادت، مدال افتخار آمیز شهادت را سرافرازانه در دفاع از حریم امنیت کشور بر گردن آویخت.
مجید عزیز! من یقین دارم که همواره آرزوی شهادت را در سر داشتی و صبورانه با نجوای صوت دلنشین قرآنت، ردای سبز مهدوی بر تن کردی و با خدای خود عهد بستی تا در مسیر سرخ حسین(ع) گام برداری و در صیانت از خط انقلاب و ولایت ، روحیه شهادت طلبی را در تاریخ ایران اسلامی ماندگار و مستدام سازی. اگرچه به ظاهر فردی نظامی بودی اما واقعیت فراتر از این بود زیرا تو یک انسان معنوی و در ارائه خوبی‌ها و اخلاق اسلامی برای همه الگوی واقعی بودی برای همین است که محبتت در دل همگان جای دارد و شهادتت قلب همه را می سوزاند.
مجید عزیز! مردم فهیم ایران اسلامی و بخصوص همشهریان متدین گلپایگانی ات می دانند که هم چه داریم، به برکت جان‌فشانی‌ها و فداکاری‌های تو و شهدای عزیز و به برکت روحیه‌ی شهادت‌طلبانه است؛ یاد تو، راه تو و رشادت تو در حفظ امنیت شهر، با عزت مندی انقلاب اسلامی و زنده نگه‌داشتن یاد و خاطره شهیدان ایران اسلامی، در اذهان به خصوص نسل‌های آینده ماندگار خواهد بود.
و چه زیباست رهنمودهای رهبر معظم انقلاب در ترسیم نقشه راه معنوی ما آنجا که می فرمایند: «شهادت، مرگ انسان‌های زیرک و هوشیار است که نمی‌گذارند این جان، مفت از دستشان برود». و تو چه زیبا از این عروج افتخارآمیز، استقبال کردی که با تأسی به فرهنگ عاشورای حسینی و تبعیت از ولایت فقیه، خود را برای خدمت به صاحب عصر و زمان حضرت مهدی(عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف) مهیا کردی و برای تحقق این امر، آگاهانه قدم در راهی گذاشتی که علاوه بر ترفیع مقامات معنوی، مشعل‌دار امنیت و سلامت دیگران شدی.
نوشیدن شربت شهادت، گوارای وجودت، ای انسان برگزیده خدا و خوشا به حال شما که با میهمان شدن بر سر سفره‌ی ضیافت الهی، اجر لحظه های ناب زندگیت را که به حفظ قرآن و غلامی اهل بیت(علیه‌السلام) سپری شد ؛ از خداوند گرفتی و در حریم خلوت الهی وارد و مشمول «یا ایتها النفس المطمئنه» شدی و با تمام وجود «ارجعی الی ربک راضیه مرضیه» را درک کردی.
خدایا! تو شاهد باش، امروز که با شهادت مجید من، مسیر شهادت جانی دوباره گرفت و فرصتی به همه دست داد تا با شهیدان تجدید خاطره کنند؛ بر بیانات رهبرم امید دارم آنجا که فرمودند: «شما خانواده‌های شهیدان، صبرتان، داغ سوزنده و در عین حال شیرینتان، فراق عزیزانتان، چون برای خداست، همه و همه محفوظ است».
کلامی هم با حضرت زینب سلام‌الله‌علیها دارم؛ زینب(سلام‌الله‌علیها) جان! امروز که سوالات مکرر فرزندم امیر را می‌شنوم می‌فهمم که تو در رکاب دفاع از ولایت حسین(ع) چه سختی ها تحمل کردی و در برابر سوالهای رقیه سه ساله از سینه ی چاک چاک و سرِبریده ی پدر، چه کشیدی؟ از تو و مادرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) می‌خواهم که در این مسیر بتوانم صبورانه گام بردارم. از خدا می‌خواهم با پیروی از راه شهید عزیز، مجید ، بتوانم شأنیت این جایگاه با ارزش الهی را قدر بدانم و در انجام رسالت سنگینِ تربیتِ فرزند شهید، موفق و سربلند باشم.
والسلام علی عبادالله الصالحین
مرضیه صالحی همسر شهید مجید مهدوی