خبرگزاری بیان گلپایگان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان، تحقیق و مطالعاتی که از سوی کارشناس پژوهشکده مردم شناسی پژوهشگاه میراث فرهنگی در این روستا انجام شده حاکی از آن است که در گذشته به دلیل نبود امکان انتقال آب قنات به تپه های ماهورها کشاورزان کوچری به استفاده از سیستم آبیاری قطره ای مبادرت می ورزیدند .
دراین روش کوزه های سفالی با لعاب فیروزه ای که دیگر برای ماست بندی و کره گیری مناسب نبود برای اجرای سیستم آبیاری قطره ای مورد استفاده قرار می گرفتند.

بر اساس مستندات به دست آمده ، آبیاری قطره ای درختان به این روش انجام می گرفت که در کف کوزه ها ، سوراخی تعبیه می شد سپس کشاورزان آنها را در پای درختان بادام در دل زمین جای می دادند تا قطرات آب به مرور درختان را سیراب کند.

براساس گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و با استناد به تحقیقات صورت گرفته ، روستای کوچری که در شمال شهر گلپایگان و درفاصله 20 کیلومتری این شهر واقع شده دارای قدمت زیادی بوده و هفت قبرستان را در اطراف خود در برمی گیرد که سنگ نبشته های روی این قبور حکایت از کهن بودن این روستا دارد .

در مطالعه مردم شناختی و مستند سازی که توسط محمد مکاری و بهمن رحیمی در مسیر طرح های نجات بخشی سدها دراین روستا انجام شد آیین ها و مراسم سال شمسی ، قمری و گاهشماری سنتی مورد بررسی قرار گرفت و جایگاه معماری خشت و گلی منحصر به فرد آن نیز از منظر مردم شناختی مورد مطالعه قرار گرفت .

پایان خبر/

به نقل از ایرنا