اظهار نظر درباره موضوع موشکی «تهدیدزا»تر است یا امضاء توافقنامه‎ای که ایران را ملزم به حل و فصل موضوع موشکی می‌کند!؟/ نبویان کدام واقعیت پنهان شده را فاش کرد!؟

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان، انتشار گفتگوی رجانیوز با حجت‎السلام نبویان که با انتقاد از رویه فعلی مذاکرات، طرح موضوع موشکی را یکی از خواسته‎های مقامات امریکایی معرفی کرده و از امضاء توافقی متضمن موضوع موشکی توسط مذاکره‎کنندگان بشدت گلایه کرده بود، واکنش اعضای تیم مذاکره‎کننده هسته‎ای را به دنبال داشته به نحوی که یک عضو بی‎نام و نشان تیم مذاکره کننده این اظهارات را «تهدید کننده منافع ملی» معرفی کرده‎ اما اعلام نکرده است که اگر طرح این موضوع در رسانه تهدید امنیت ملی است، امضاء توافقنامه‎ای که کشور را مجبور به پذیرش گفتگو درباره موضوع موشکی می‎کند چه نسبتی با منافع ملی برقرار می‎کند!؟

به گزارش رجانیوز، حجت‎الاسلام سید محمود نبویان از فضلای حوزه علیمه قم، دانشیار موسسه پژوهشی امام خمینی (ره) و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی که در یکسال گذشته، انتقادات مستدل و دقیقی از روند حاکم بر مذاکرات هسته‎ای ارائه داده است، در بخشی از مصاحبه اخیر خود با رجانیوز ، به بررسی توافقنامه ژنو پرداخت و در بیان آنچه که طرف ایرانی داده و آنچه که در مقابل دریافت کرده است، عنوان کرد: « یران یک‌سری تعهداتی داده و کمیته‌ای از آن طرف مأمور شده است تا کنترل کند آیا ایران به تعهداتش عمل می‌کند یا نه. آژانس هست، به‌علاوه کشورهای اتحادیه اروپا و امریکا، اما اگر طرف غربی به تعهداتش عمل نکرد چه؟ قرار بود تحریم از پتروشیمی برداشته شود، اما نشد. قرار شد قطعات هواپیما بدهند که ندادند.

قرار شد کشتی‌ها را بیمه کنند که نکردند. کدام کمیته بر این موارد نظارت می‌کند؟ در این توافق‌نامه اصلاً به این موضوع اشاره‌ای نداشته و این خیلی جالب است. در گام دوم هم قرار شد به بحث موشکی بپردازند. آقایان رفتند امضا کردند که به بحث موشکی پرداخته شود. در توافق‌نامه جامع هم متأسفانه قرار است پانزده یا 20 سال طول بکشد.»

این سخنان نبویان بلافاصله با واکنش یکی از اعضای گمنام تیم مذاکره کننده هسته‎ای روبرو شد و وی این اظهارات را برای امنیت ملی «تهدیدزا» عنوان کرده و اظهار داشت: « این‌گونه سخنان در چارچوب موارد تهدیدزای جدی برای امنیت ملی کشور تلقی می‌گردد.» این در حالی بود که علی‎اکبر ولایتی نیز که به گفته هاشمی رفسنجانی تیم مذاکره کننده فعلی از دست پروردگان او در وزارت خارجه هستند، در اظهاراتی در جمع خبرنگاران بحث بر سر موضوع موشکی را تکذیب کرده بود.

اما شاید نکته مهم این اظهار نظر کوتاه عضو تیم مذاکره کننده ایران، اعلام صریح این موضوع بود که مسئله مهمی چون موضوع موشکی، به حدی در دکترین امنیت ملی ایران نقش کلیدی داشته و دارد که حتی ممکن است اظهار نظر درباره آن نیز به عنوان اظهار نظری «تهدیدزا» برای امنیت ملی تفسیر و تحلیل شود، اما سوال بسیار مهم این است که حکم مذاکره درباره این فاکتور راهبردی امنیت ملی کشور و امضاء توافقنامه‎ای که در دل خود الزام ایران به «حل و فصل» موضوع موشکی را نهفته دارد، از نظر تیم مذاکره کننده هسته‎ای چگونه خواهد بود!؟

آنچه نبویان به آن اشاره کرد، تبیین یکی از بندهای توافقنامه ایران و 1+5 موسوم به توافقنامه ژنو است که به تازگی 7 ماه دیگر نیز اجراء آن تمدید شده است، بندی که در آن ایران بصورت رسمی می‎پذیرد به «حل و فصل» موضوعاتی چون موضوع موشکی در مدت اجرای توافقنامه و رسیدن به توافق جامع بپردازد.

در یکی از بندهای این توافقنامه که بدلیل ضعف حقوقی مفرط، در میان کارشناسان حقوق بین‎الملل به عنوان «توافقنامه ضعیف ژنو» مشهور شده و تاکنون هیچ کارشناس مبرز حقوق بین‎الملل حتی با گرایش نزدیک به تیم مذاکره کننده نیز حاضر به دفاع از منطق حقوقی حاکم بر آن نشده است، این عبارت به صراحت نهفته است که:

در فاصله میان گام‌های اولیه و گام آخر، گام‌های دیگری از جمله پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت با هدف پایان رضایت بخش بررسی موضوع توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت.

There would be additional steps in between the initial measures and the final step, including, among other things, addressing the UN Security Council resolutions, with a view toward bringing to a satisfactory conclusion the UN Security Council’s consideration of this matter.

این در حالی است که اشاره به موضوع موشکی در قطعنامه‎های شواری امنیت علیه ایران و رضایت ایران به «حل و فصل» نگرانی‎های شورای امنیت! سبب شده است تا امکان گشودن باب بحث درباره توان موشکی ایران در مذاکرات باز شده و طرف ایرانی نیز به لحاظ حقوقی در یک عمل انجام شده قرار گرفته باشد.

چنانکه در اولین دور گفتگوهای پس از مذاکرات ژنو که شهر وین، وندی شرمن در حاشیه این نشست در گفتگو با خبرنگاران با همین استدلال اعلام کرد: « من گمان می‌کنم  که فهرست‌های برنامه اقدام مشترک، موضوعات متنوعی را شامل می‌شوند که بخشی از یک توافق سازنده و موثر را تشکیل می‌دهند. علاوه بر آن، فکر می‎کنم در پارگراف اول یا دوم آن یک ارجاع به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل وجود دارد که قبل از توافق نهایی، موضوعات آن قطعنامه‌ها باید حل شوند و در واقع آنها بخشی از توافق هستند.

در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، اشاراتی به ظرفیت استفاده هسته‌ای از قدرت نظامی موشک‌های بالستیک به عنوان سلاح شده است. من متن دقیق قطعنامه را اکنون در اختیار ندارم اما اگر شما بخواهید می‌توانم آن را بعدا پیدا کنم و در اختیار شما بگذارم. »

حال سوال اساسی اینجاست که آیا اشاره حجت‎الاسلام نبویان به این نکته و بیان آن برای مردم می‎تواند برای امنیت ملی «تهدیدزا» باشد یا امضاء توافقی که در آن چنین بندی گنجانده شده است و ایران را به لحاظ حقوقی در منگه بحث بر سر این موضوع قرار داده است!؟

به نظر می‎رسد واقع بینی، یعنی رویکرد ادعایی تیم مذاکره کننده هسته‎ای در مذاکرات ایجاب کند که ضعف مفرط موجود در توافقنامه‎ای که یک و سال و هفت ماه کشور را به خود مشغول کرده و برخی منافع ملی کشور از جمله ذخیره اورانیوم 20 درصد و یا امکان مذاکره بر روی موضوع موشکی را نیز به چالش کشیده است، پذیرفته شود، و بجای تهدید منتقدین، اصلاح روند غلط گذشته هر چه زودتر در دستور کار قرار بگیرد، چرا که ممکن است منتقدان امروز را بتوان با تهدید ساکت کرد (که البته تا بحال ممکن نشده است) اما تاریخ و قضاوت درباره آنچه در حال ثبت شدن است را نمی‎توان فریب داد.