خبرگزاری بیان گلپایگان

پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان به نقل از مشرق نیوز کانادا از دیر باز در عرصه های مختلف ورزش مدعی بوده است. البته این نام در ورزش های زمستانی بیش از سایر رشته ها به عنوان یک مدعی به گوش رسیده و در سال‌های اخیر نیز در بسیاری از رشته های زمستانی به عنوان قطب بی رقیب مطرح بوده است.
اگر بشود ورزش‌های زمستانی را کنار گذاشت و در یک نگاه کلی همه کشورهای جهان را در جدولی به نام ورزش بررسی کرد، در آن صورت کانادا رتبه چندان خوبی ندارد. این کشور در ورزش های پایه، رشته های رزمی و گروهی چندان موفق عمل نکرده است.

چرا میزبانی یک رویداد بزرگ؟
یکی از راه های آشتی دادن مردم یک کشور با ورزش، تلاش مقامات ورزشی، فرهنگی و حتی سیاسی برای داشتن امتیاز میزبانی رقابت های بزرگ است. اگر این رقابت یک میزبانی منطقه ای یا حتی قاره ای باشد، باز هم بسیار ارزشمند است. البته کشورهای قدرتمند پا را فراتر از این گذاشته و برای میزبانی دیدارهای جهانی و المپیک نیز وارد میدان می شوند.
به هر حال، همه کشورهای بزرگ نمی توانند میزبانی مسابقاتی چون المپیک یا جام جهانی فوتبال را تجربه کنند. رقابتی که هر 4 سال یک بار برگزار می شود پاسخگوی عطش ابرقدرت های مالی در غرب برای میزبانی نیست.

درآمدی هنگفت به نام حق پخش
در کنار این راه بسیار مناسب برای نزدیک کردن مردم به ورزش و البته درآمدزایی رویایی و نجومی، راه دیگری هم وجود دارد و آن در اختیار گرفت حق پخش یک بازی یا یک رخداد ورزشی است. تا 3 سال پیش حق پخش المپیک به صورت بدیهی در اختیار کشوری بود که میزبان آن است و البته هنوز هم چنین موضوعی کاملا بدیهی به نظر می رسد؛ اما از 3 سال گذشته کمیته بین المللی ماجرای پر حاشیه حق پخش تلویزیونی را قانونمند تر کرد.
اینچنین شد که یک کشور به صرف میزبانی المپیک، الزاما دارای حق پخش آن نباشد و این حق به کشوری داده شود که بتواند آن را خریداری کند.

در هر حال در المپیک زمستانی سوشی (سوچی) روسیه هیچ کشوری توان رقابت با پوتین را نداشت و این مسکو بود که حق پخش را خرید و با قیمتی نجومی و بسیار بالاتر از آنچه خریداری شده بود به کشورهای مختلف جهان فروخت. رقابت هایی که در تاریخ ورزش های زمستانی بالاترین رکورد بیننده تلویزیونی و شنونده رادیویی را به نام خود به ثبت رساند.
تنها 6 روز پیش بود که کانادا موفق شد از طریق غول خبری و دولتی خود، سی بی سی CBC امتیاز و حق پخش المپیک 2018 و 2020 را خریداری کند.

اتفاقی نادر با حمله کانادا
حمله اولیه برای حق پخش المپیک زمستانی بود. این شبکه دولتی در گام اول تنها برای خرید حق پخش تلویزیونی دو المپیک زمستانی آینده خیز برداشت؛ اما وقتی رقیب جدی برای خود در این عرصه ندید، برای کل رقابت ها تا پایان سال 2020 اقدام کرد. تنها دو روز بعد از آن بود که همین شبکه یعنی CBC این تیتر را در خبر اول خود انتخاب کرد: مردم کانادا جشن قهرمانی بگیرند!

حق هم داشت چرا که داشتن حق پخش تلویزیونی و رادیویی در دو المپیک آینده کمتر از قهرمانی در آنها نیست. کانادا می ‏تواند جدا از فروش با تاخیر این حق پخش به کشورهای عربی، آسیای جنوب شرق و اروپا، آن را به غول اقتصادی و خبری همسایه خود یعنی آمریکا به فروش برساند.

ابهامات مربوط به یک واگذاری
در خبری که از سوی روزنامه le devoir منتشر شده آمده است: “شبکه دولتی کانادا برای رسیدن به چنین افتخاری معادل 3 میلیون یورو هزینه کرده است. البته در مزایده نهایی نکات مبهمی وجود دارد؛ اما آنچه در انتهای این رقابت خبری پیش آمد، برای مردم کانادا یک موفقیت بزرگ محسوب می شود.”

کنایه نویسنده روزنامه باعث شد تا منابع خبری یک روز بعد از آن به دنبال رفع ابهام برآیند. شبکه دولتی کانادا در واکنش به این اتهام نوشت: در شان کمیته ملی المپیک نیست که با یک شبکه خبری رفتاری تبعیض آمیز داشته باشد!

سی بی سی (CBC) را بیشتر بشناسید
شبکه خبری که این روزها به غول خبری کانادا تبدیل شده، اساسا ریشه در بریتانیا دارد؛ اما ایالت شرقی کانادا یعنی کبک، آن را میراث فرانسه توصیف می کند. دعوا بر سر ریشه فرانسوی یا انگلیسی این شبکه راه به جایی نبرده و شاید نخواهد برد و چیزی که امروز بر جا مانده، یک شبکه کاملا انگلیسی است که حتی در برخی شیطنت های خبری، جامعه فرانسه زبان کانادا را نیز تحت فشار قرار می دهد.

از میان 840 مجری تقریبا مشهور و فعال در این شبکه خبری در کل کانادا، تنها 23 مجری فرانسه زبان هستند و به صورت اختصاصی برای منطقه فرانسه زبان کبک برنامه تولید می کنند.

نکته جالب و البته قابل تامل این که در سال 2013 میلادی بیش از 40 درصد تولیدات تصویری و شنیداری شبکه سی.بی.سی در شعبه ساکت و بی صدای این شبکه خبری در لندن تولید شده و به کانادا مخابره شده است. حتی برخی گزارشات خبری از اتفاقات داخل کانادا نیز توسط یک مجری و گزارشگر در داخل خاک انگلیس تهیه شده که معمولا تعجب بیننده کانادایی را به همراه دارد.

شبکه ورزشی سی.بی.سی نیز از بخش های بسیار فعال در این غول خبری است که معمولا میلی به پوشش خبری رشته های ورزشی همچون فوتبال، کشتی یا والیبال نشان نمی دهد. مشهور است که بخش ورزشی غول خبری کانادا بیشتر آمریکایی است تا بریتانیایی و تیترهای اول این شبکه خبری و قمست اعظم تولیدات آن معطوف به حوادث ورزشی در آمریکا است.

یک شبکه انگلسی یا فرانسوی؟

نمی شود به راحتی و با ارایه سند و مدرک این شبکه را تحت تاثیر صهیونیسم توصیف کرد. این البته طبیعی است چرا که قرار هم نیست غول خبری کانادا در ویترین خود ردپایی از حمایت های مالی، خبری یا سیاسی آمریکا و بخش مهمی به نام لابی صهیونیستی را برای عموم ارایه دهد؛ اما پشت پرده موفقیت اخیر این شبکه بسیاری از اهالی رسانه را برای پیگیری حقیقت ماجرا، کنجکاو کرد.

در آخرین مرحله مزایده جهت در اختیار گرفتن حق پخش المپیک 2018 و 2020 شبکه های خبری بزرگی و کوچکی چون، الجزیره، دبی اسپورت، NTV ترکیه، CCTV از چین و حتی نماد خبری کانادا یعنی CBS حضور داشتند. این در حالیست که در ششمین روز رای گیری و نشست و هم اندیشی در این باره همه این رقبا به نفع طرف کانادایی کنار رفته و انصراف دادند. سوال بی پاسخ خبرنگاران در کشورهای مختلف نیز همین است: چرا شبکه های خبری پس از حداقل 2 سال تلاش در آخرین مرحله و در حالی که هیچ مشکلی بر سر راهشان نمی دیدند به نفع شبکه خبری کانادا انصراف دادند؟

و سوالی که در این فرصت از سوی این مرکز خبری مطرح می شود این که چرا شبکه های خبری آمریکا و رژیم صهیونیستی برای خید امتیاز پخش المپیک 2018 و 2020 زمستانی از 35 درصد تخفیف اولیه بدون تاخیر و با بهترین کیفیت ممکن برخوردار خواهند شد؟