خبرگزاری بیان گلپایگان

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی بیان گلپایگان ، صراط نیوز نوشت: روز قدس امسال همانگونه که از قبل هم قابل پیش بینی بود با شکوه هرچه تمام و با شرکت آحاد مختلف افراد جامعه برگزار شد و ملت ایران با اتحادی بی نظیر ددمنشی و سفاکی “سگ هار منطقه” را با قاطعیت محکوم کرد.

اما مسأله ای که لازم است نگاه موشکافانه و دقیق تری به آن بیندازیم “عدم حضور حجت الاسلام حسن روحانی رییس جمهور اسلامی ایران” به عنوان سخنران پیش از خطبه های نمازجمعه روز قدس است. مسأله ای که در اکثر سالهای ریاست جمهوری  احمدی نژاد به یک روال ثابت تبدیل شده بود.

به گزارش گروه سیاسی صراط، شنیده های موثق و دقیق حاکی از آن است که از چند هفته قبل مسئولین برگزاری مراسم روز قدس به صورت رسمی پیگیر حضور و سخنرانی رییس جمهور  در نماز جمعه بودند که علیرغم قول مساعد اولیه وی به ناگاه انصراف داد و در فرصت باقی مانده سردار حسین سلامی –جانشین فرمانده کل سپاه پاسداران- جایگزین شد.

حال سؤالی که مطرح می شود این است که کدام مصلحت بالاتر از دفاع از ملت مظلوم فلسطین، بالاترین مقام اجرایی کشور را متقاعد کرده است که از سخنرانی در بزرگترین اجتماع ضد صهیونیستی دنیا انصراف دهد؟

البته تقدیر رهبر انقلاب از موضع دولت و دیپلماسی آن در حوزه فلسطین و فجایع غزه را نباید نادیده گرفت. اما سوال اینجاست که آیا فرصت چهار ماهه غرب به ایران برای طی روند خسته کننده مذاکرات هسته ای و همچنین بیم آنکه حضور رئیس دولت اعتدال در این همایش، راه را برای یک توافق ضعیف دیگر ببندد، باعث عدم حضور روحانی در خطبه های قبل از نماز جمعه شده است؟

این که گفته می شود در جریان بودن مذاکرات ایران با 5+1 و تأثیرگذار بودن احتمالی این سخنرانی بر مذاکرات، دلیل اصلی عدم حضور رییس جمهور بوده، توجیهی نادرست و “عذر بدتر از گناه” است. مگر قرار است روند “امتیاز دهی بی بازده” ایران به طرف‌های مستکبر غربی در مذاکرات تا کجا ادامه پیدا کند که “موضع گیری رسمی و قاطع” رئیس جمهور اسلامی ایران علیه صهیونیسم بین الملل را هم تحت تاثیر قرار دهد؟

در حالیکه رهبر معظم انقلاب اسلامی به صراحت و با موضعی قاطع از لزوم محو رژیم خون ریز صهیونیستی با مبارزه مسلحانه سخن گفته و تجهیز مسلحانه کرانه باختری را یکی از راهکارهای اساسی در این زمینه می دانند، به نظر می‌رسد بالاترین رکن اجرایی کشور حداقل انتظارات در این زمینه را نیز برطرف نساخته و در فرآیندی مصلحت آمیز در برخورد با غرب قرار گرفته است.

چگونه است که رییس‌جمهوری اسلامی ایران که بارها از طرف صهیونیستها و مقامات غربی مورد بی احترامی قرار گرفته است تا جایی که نتانیاهوی ملعون به صراحت اعلام کرده بود که “روحانی گرگی در لباس میش است”، به خاطر اثرات احتمالی روی مواضع طرف مذاکره حاضر به سخنرانی در روز جهانی قدس نشده است؟

به راستی آیا قرار گرفتن گزینه “مسلح کردن مردم کرانه باختری” از سوی ایران در سبد دیپلماسی ایران با طرف غربی، روند مذاکرات را به سمت ایرانی ها نمی چرخاند؟ و قاطعیت کشورمان در دفاع از مردم فلسطین، دست برتر ایران در مذاکرات را رقم نمی زند؟