در ماه رمضان نام نکویی بگذار

بر جهان تکیه مَکُن چون گُذران خواهد بود
همچو آبی است که در جوی، روان خواهد بود
دامن آلوده مکن تا که نَفَس در تن توست
ندهد سود و پی راه زیان خواهد بود
وقت ما تنگ و نداریم امید فردا
همچو طفلی است که در آه و فغان خواهد بود
سعی بیهوده مکن نام نکویی بُگذار
نام نیکو همه جا وِردِ زبان خواهد بود
روح خود را مکن آلوده در این دار فنا
جامه ی زُهد بِه بَر کُن که ضِمان خواهد بود
زندگی پر خطر و راه سفر در پیش است
این سفر بر همه ی خلق، عیان خواهد بود
این جهان خواب و خیالی است بیاندیش دَمی
چون که روح من و تو، در طَیَران خواهد بود
هر چه امداد رسانی، تو به محتاج کنی
بهتر از ده سفر حج و نهان خواهد بود
ای که داری به جهان ثروت و مال بسیار
گاهی این مال، تو را آفت جان خواهد بود
هر چه از مال خود انفاق کنی ای عاقل
اجر انفاق تو در باغ جَنان خواهد بود
هر چه از مشکل این خلق گره باز کنی
بهترین هدیه به ماه رمضان خواهد بود
رو سپید است هر آنکس که بگیرد دستی
شادمان نزد خداوند جهان خواهد بود
پیرو راه علی باش و علی را بشناس
بی ولایت همه ی عمر زیان خواهد بود
گفت «طالب» مده از کف به عَبَث گوهر عمر
که بهار من و تو رو به خزان خواهد بود

_______________________
سروده طالب گلپایگانی