سرگرمی های نوین (تلفن های همراه)

سرگرمی های نوین (تلفن های همراه)

در سری جدید در سرگرمی های نوین به بررسی و تحلیل گوشی های تلفن همراه و مضرات و معایب آن بر جسم و روح افراد می پردازیم و همچنین به تبعات ضد فرهنگی و اخلاقی که با ورود این دستگاه در جامعه و بخصوص قشر نوجوان و جوان رواج پیدا کرده پرداخته می شود.امیدوارم در پایان با خواندن مطالب این سری بتوانید تصمیم گری بهتر در مقوله تلفن های همراه و روش استفاده از آن داشته باشید.
در این قسمت جهت یک پیش زمینه ذهنی از زمان پیدایش تکنولوژی تلفن همراه به بررسی تاریخچه آن در جهان و ایران می پردازیم.
اولین جرقه ها و ایده ی اولیه خارج کردن تلفن از حالت ثابت به سیار در دهه 1960 در کشورهای اسکاندیناوی صورت گرفت.
کشورهای پیشتاز در این مقوله سوئد،دانمارک و فنلاند بودند که در اواخر دهه 1960 با قرار دادن تلفن در اتومبیل ها گام نخست را برداشتند.
در این هنگام بود که کشورهای حوزه اسکاندیناوی بر آن شدند که با کار بر روی این سیستم آن را تکمیل کنند و در اوایل سال 1985 گروهی با نام GSM تشکیل شد که متشکل از 17 کشور اروپایی که هدف این گروه تحقیق و عملیاتی کردن طرح تلفن سیار دیجیتال بود.
این گروه بلاخره پس از تحقیقات فراوان توانست سیستمی ابداع کند که در زمان خود یک انقلاب تکنولوژی محسوب می شد.در ابتدا GSM قصد نداشت که این تکنولوژی را در اختیار دیگر کشورها قرار دهد اما هزینه های تحقیقاتی و عملیاتی آنقدر سرسام آور و بالا بود که آنها را مجبور به همکاری با دیگر کشور ها نمود.
دکتر مارتین کوپر مهندس الکترونیک در سوم آوریل 1973 نخستین فردی بود که با گوشی یک کیلوگرمی خود که در شرکت موتورولا ساخته بود اولین ارتباط تلفنی را بصورت سیار با یک گوشی قابل حمل برقرار کرد.
با ورود و معرفی این تکنولوژی استقبال جهانی بالایی از تلفن همراه صورت گرفت و با گذر زمان دستگاه تلفن همراه متقاضیان زیادی را در سراسر جهان پیدا کرد.
اما در کشور عزیزمان ایران نیز پس از گذشت یک دهه از معرفی تلفن همراه در جهان در سال 1354 مسئولین اداره مخابرات ایران بر آن شدند تا از این تکنولوژی استفاده کنند که برآوردشان این بود که ایران سالانه کشش جذب چهار تا پنج هزار مشترک تلفن همراه را دارد.اجرای اولیه این طرح با 1000 شماره پیش بینی شد که با توجه به هزینه بسیار بالایی که باید جهت تهیه این دستگاه پرداخت میشد مورد استقبال مردمی قرار نگرفت و شکست خورد.بلاخره در سال 1367با تحقیقات فراوان صورت گرفته توسط وزارت پست و تلگراف اقدام به طراحی تلفن سیار صورت گرفت و در سال 1372تجهیزات آن وارد کشور و خریداری شد و در 19 مرداد 1373 فاز اول این طرح با ظرفیت 10 هزار شماره آغاز به کار کرد که مورد استقبال عمومی نیز قرا گرفت.
هم اکنون در کشور سه اپراتور مشغول به فعالیت می باشند و چندین اپراتور منطقه ای نیز فعالیت میکنند و تعداد سیمکارت های واگذار شده به بیش از 70 میلیون رسیده است.
در شماره بعد به پیامدها و ضعف های فرهنگی در این زمینه خواهیم پرداخت.

یوسف کامرانی