خبرگزاری بیان گلپایگان

اگر به برخی ادارات و ارگان های شهرستان برای انجام کاری پا بگذاریم و اگر گذرمان به اتاق ریاست بیافتد آنجاست که برخی مسئولین با رفتار مناسب و روی گشاده از ارباب رجوع پذیرایی میکنند و حداقل اگر آن درخواست هم مشکلی دارد ارباب رجوع را با روی گشاده و برازنده یک مومن راهنمایی و هدایت میکنند.روی سخنم با تعداد محدودی از مسئولین شهرستان است! آری همان مسئولینی که هنگام سخن گفتن با مردم اخم کردن را نشانه ی جذبه و جدیت میدانند! درهمین شهرستان تعداد محدودی از ادارات مهم وجود دارد که حتی اگر اسم رییس آن نیز به گوشمان بخورد به رفتار توآم با اخم و کسل کننده آن کاملاً آشنایی داریم! بگذریم که برخی از آقایان که در فلان اداره و مقام حساس قرار گرفته اند و سرنوشت زندگی مردم در گرو تصمیم گیری آنهاست به مردم بی احترامی هم میکنند و با کلمات نامناسب آبرو و شخصیت یک مومن را زیر سوال میبرند و شخصیت مردم را خرد میکنند..این است روی خوش و سخن سنجیده که در اسلام و بزرگان دین بر آن بارها تآکید شده است؟آری.روی سخنم باشماست آقایان!! شما که به جای تکریم ارباب رجوع و راهنمایی مناسب خلق الله آنها را تحقیر میکنید و با اخم پاسخگوی آنها هستید.آن هم به اندازه ای پاسخ میدهید که فقط ارباب رجوع اتاق را ترک نماید!!با این رفتار و خرد کردن شخصیت مردم کجا را گرفتید؟؟ چه به دست آوردید؟؟نکنه واقعاً دچار توهم شده اید و باور کرده اید که بر صندلی رییس کل قوه یا مدیر کل تکیه زده اید؟؟!! نه آقا، اشتباه پنداشته اید.اینجا با اداره کل و وزارتخانه فرسنگ ها فاصله دارد و شما تازه اول راه هستید و اگر بخواهید اینطور به رفتارتان با مردم ادامه بدهید اداره کل که هیچ دیگر شاید در یک بخش هم مسئولیتی به شما اعطاء نگردد.پس هیچگاه از یاد نبرید سخنان جانباز قطع نخاعی را که 28 سال است میهمان تخت گوشه اتاقش است و هنگامی که ازش پرسیدند از مردم چه درخواستی داری؟ تنها یک جمله گفت: ( مردم ولی نعمتان ما هستند!!!!!) پس از یاد نبرید که اگر خداوند عنایتی کرده و پست و مقامی را به شما اعطا نموده پشتوانه ای از جنس دعای خیر میخواهد و این مسئولیت عرصه ی آزمایش است نه عرصه ی تاخت و تاز بر زندگی و سرنوشت مردم!!! خداوند میخواهد بدینوسیله ظرفیت انسانها را بسنجد.برخی آقایان ظرفیتشان فقط و فقط در حد مسئولیت در شهرستان است و برخی دیگر نیز آنقدر ظرفیت و لیاقت دارند که به پشتوانه دعای خیر همین مردم به مدارج عالی وزارتخانه ها راه می یابند.برهمگان روشن و محرز است که هیچ کس در هیچ مقام و مسئولیتی برای همیشه ماندگار نبوده است و آنچه از آدم میماند عملکرد خوب و بد اوست و مصداق همین کلام عامیانه است: تنها نام نیک است که میماند..پس از یاد نبریم که این میز و اختیارات محدود و گذراست.کاری کنیم که هرگاه ناممان بر زبان مردم در گوشه و کناری جاری شد با نام نیک و سرشت نیکو یادمان کنند و نه با دشنام و نفرین بر پدرمان!! زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست …هرکسی نغمه خود خواند و از صحنه رود..صحنه پیوسته بجاست..ای خوش آن نغمه که مردم بسپارند به یاد!

ر- احمدی