خبرگزاری بیان گلپایگان

در هر اداره و ارگانی که وارد می شوی،یکی از چیزهایی که اصطلاحاً زود توی چشم میزند و جلب توجه میکند،یک صندوق «انتقادات و پیشنهادات» و یا «ارتباط مستقیم با مدیر،مدیرعامل،ریاست و …»است.صندوق هایی که از نظر اغلب مردم فقط جنبه تبلیغاتی داشته و کاربرد دیگری ندارد.

به راستی آستانه انتقاد پذیری مسئولان ما تا کجا است؟ورای اینکه ممکن است بعضی از نقدها غیرمنصفانه باشد؛تا چه حدی مسئولین ما انتقاد پذیر و پاسخگوی این نقدها هستند؟مگر نه اینکه بنا به فرمایش بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی حضرت روح ا…(ره) مردم ولی نعمتان انقلابند؟! و مسئولین خادمین این ولی نعمتان؟!پس چرا تا کوچکترین انتقادی می شود فلان مسئول،تاب و تحمل از دست میدهد و شدیداً موضع گیری می کند.مگر نه اینکه انتقاد منصفانه باعث رشد و بالندگی می شود،نشریات یکی از آندسته ابزارهایی هستند که در صورت مردمی بودن و مردمی عمل کردن و دوری از حزب و حزب بازی و … می توانند با انتقاد سازنده و منصفانه باعث رشد و بالندگی در جامعه باشند و به عنوان چشم تیزبین یک جامعه سخنگوی مردم و معتمد آنان باشند.

متاسفانه تا به الان در شهرستان آنچنان شاهد این موضوع نبودیم که نقدی از عملکرد ارگان و یا مسئول خاصی صورت بگیرد و همیشه شاهد تعریف و تمجیدها بوده ایم؛تعریف و تمجیدهایی که بعضاً بوی تملق و … از آن به مشام می رسد.این اعمال به قدری مخرب و خطرناک اند که می تواند ضربات جبران ناپذیری به بدنه اجرایی کشور وارد نماید.

و نقد منصفانه و گوشزد کردن نقاط ضعف احتمالی در ارگان و یا مسئولی به قدری سازنده است که می تواند به شکل بسیار مطلوبی باعث رشد و شکوفایی یک جامعه گردد.

در جای جای نهج البلاغه امیر مومنان(ع) ،شاهد نقدهای زیاد و گوناگون حضرت (ع) به والیان و سرداران لشکر اسلام هستیم،که این خود نشان از اهمیت این موضوع است.

توقع این است مسئولین از نقادیهای منصفانه استقبال کنند و با صعه صدر و رعایت تقوا برخوردی معقولانه داشته باشند، و اگر هم خدای ناکرده نقدی نادرست و یا بدور از انصاف بود با ادبیاتی مستدل پاسخگوی آن باشند که در این جا قطعاَ مردم بهترین قضاوت کنندگانند.

مهدی وحیدی