شعر

پرده نشین

ای بهار آفرینش، ای یادگار اهل کسا، یا مهدی!

یا مقلب القلوب و الابصار .....

امام علی(ع) فرمود: چه زود بود که بین ما جدایی افتد، از این فراق تنها به خدا شکایت می‌برم...

به یاد مهربان مادرم که سالهاست گرمای وجودش مرا در سرمای فَراقی نفس گیر اسیر کرده و فقط خاطره و یادش به من شوق زندگی می بخشد.

شب شده و یاد تو صبر از منِ بی تاب گرفت***فکر نابودنت از دیده‌ی من خواب گرفت

تو را می شناسم تو از نسل نوری***که بی تاب امضای برگ ظهوری

دلم گرفته و افسوس هم زبانی نیست***رفیق یک دل و دم ساز مهربانی نیست

کاش آن شب شکن پرده نشین می‌آمد***کاش آن مرهمِ دل‌های حزین می‌آمد

با دلم که می دانی گشته پیر و زندانی***بی سبب چرا ای گل شعر عاشقی خوانی

سروده ی استاد قاسم اشراقی سال 1360- تهران

عمر چون باد گذر می کند و نقش رخت***همره نبض زمان زنده و گویاست هنوز

تبلیغات