?شادی و سرور یا سوار شدن بر هوای نفس؟؟؟

به گزارش خبرگزاری بیان  تاکنون چندین و چند بار از روی دلسوزی مطالبی هشدار آمیز در خصوص یلگی وافسارگسیختگی شبکه های مجازی را به رشته نگارش در آورده تا شاید تلنگری باشد هم برای مخاطبین و هم برای مسئولان .
?بالا بردن سطح سواد رسانه ای ابتداء وظیفه خود رسانه های دردمند نسبت به مردم است و سپس وظیفه خود مخاطبین .اما در مورد مدیران و مسئولان باید گفت در عصر رسانه مدیران وظایف مهم تری دارند،آنها باید دارای سواد رسانه ای باشند واساسا دارای شناخت در حوزه های تولید محتوا ،جهت گیری ها و سوژه های طرح شده و سمت سوی آنها و در سه حوزه متن،زیرمتن و فرامتن دقیق باشند.و اگر این امکان برای یک مسئول فراهم نیست که غالباً چنین است باید از مشاوران مسلط در این حوزه استفاده کند.این عدم تسلط از سوی مردم یک عواقبی دارد و از سوی مقامات مسوول هزاران عیب وعاقبت.
نتیجه چه می شود؟؟؟ این که هرروز شاهدبروز موارد متعدد ناهنجاریهای اجتماعی و فرهنگی هستیم که نمونه اخیر آن را در سیرجان مشاهده کردیم .حتما باید اتفاقی رخ دهد وبعد مسئولین امر برای فرار از پاسخگوئی یک دیگر را متهم نمایند.
?برخورد با گردانندگان صاحب فضا در شبکه های متععد اجتماعی که کاری جز ترویج اباحه گری و عادی سازی روابط ناسالم اجتماعی که خارج از عرف بوده و هدف غائی آنها نرمالیزاسیون فرهنگی است آنهم در شهری مانند گلپایگان بسیار بعید به نظر می رسد که کاری سخت و طاقت فرسا باشد.طی یک رصد معمولی به خوبی می توان این فعالیتها را ذیل دکترین مهندسی رضایت مشاهده کرد.

???در این روش باتاکتیک برجسته سازی خواهش ها و امیال نفسانی یا همان هوای نفس را عملیاتی کرده و با تکنیک های ذائقه سازی شروع به جذب مخاطبین می کنند و بعد از اینکه مخاطبین را سازماندهی کردند برای آنها حق و حقوق اجتماعی تعریف نموده و در گام بعد اصولاً سر دسته های این شبکه ها خود را مدافع حقوق این افراد جلوه داده و شروع به سهم خواهی از مسئولین برای عقب نشینی و انفعال در برابر خواسته های خود می کنند از جمله شگردهای اصلی این حرکت اکثریت نمایاندن خود هست.

البته این روش برای امور دیگری ازجمله انتخاباتها برای کسب آراء توسط سیاسیون آلوده و دولتها برای انحراف افکار عمومی از مطالبات به حق مردم تحت عنوان پرنوکراسی کاربرد دارد.بحث اصلی این است که به راستی چه کس و چه کسانی مسئول وضع موجودند؟؟؟ بی شک فراگیر شدن این پدیده در بسیاری از موارد ازجمله زیر ساختها و سیاست گذاری های کلان از حیطه وظایف مسئولان محلی خارج است ولی آیا کوتاهی و عدم برخورد با مدیران این شبکه های اجتماعی که به راحتی ترویج باستان گرائی و ختم گرفتن برای سردمداران حکومت پهلوی می کنند و یا بدون داشتن مجوزهای قانونی تمرین تجمع کرده ودائم درخواست می کنند تا مردم در فلان مکان جمع شوند و یا تبلیغ خوانندگان فاسد طاغوتی که با ابتذال فراوان وبا خیالی راحت آنرا منتشر می کنند چه نتیجه ای می توان از آن برداشت کرد؟؟؟ و یا در گوشه کنار به بهانه ترویج و جذب گردشگر تا پاسی از شب دقیقا به سبک و مدل های فیلمفارسی صحنه سازی کرده و به صورت زنده منعکس می کنند چه باید گفت آیا تذکر دادن و یاد آوری حاکمیت اسلام کاری سخت و هولناک است یا ادامه همان تساهل و تسامح است!!! هزینه اینگونه مراسمات از کجا تهیه می شود؟؟؟

بی شک هیچ کس با شادی و سرور مردم مخالف نیست و هیچ عقل سلیمی چنین امری را نمی پسندد ولی زندگی سالم همراه با رعایت اصول اخلاقی مبتنی بر عقل و شرع می تواند از طرفی ابتداء محیط یک خانواده را مصون نگه دارد وبعد نتیجه آن سالم بودن اجتماع است.
فهمیدن این مطلب که پورنوکراسی ، تنها یکی از مراتب و مراحل سیر و سلوک انسان غربی بر ریل اومانیسم و خودبنیادی است که در این دوره، مجال ظهور و بروز یافته است بسیار پیچیده نیست.

???با رصد تحرکات غرب مبتنی بر این نظریه، آنچه برداشت می شود این است که سردمداران غرب راهکار جلوگیری از شکست خود را در مقابل تمدن اسلامی پروژه ای به نام « پورنو کراسی» یا «نفسانیات سالاری» می دانند، که بوسیله ایادی داخلی خود آنرا ترویج می کنند واضح تر آنکه غرب با توجه به استیصال در مقابل انقلاب برای تغییرساختار با ورود از طریق این مبحث به ترویج صنعت پورن به عنوان یک هنر مبتذل در حد وسیع می پردازد تا این گونه ذائقه فرهنگی مردم را دست خوش تغییر قرار دهد چرا که این گونه تاثیر مستقیم بر روی انتخاباتها و نهایتا دست کشیدن از آرمانها در ایران دارد.

???به عبارتی دیگر غرب سعی می کند با ترویج مسائل غیر ارزشی به تغییر ذائقه مردم دست یابد تا در یک انتخابات رسمی مردم نیروهای ارزشی و اخلاق مدار را به انزوا کشانده و افرادی با رویکرد آزادی اخلاقی را به کرسی های سیاست کشانده و این گونه با نفوذ جریانی در بدنه نظام، مانند موریانه ماهیت فرهنگی انقلاب را خورده و زمینه شکست اسلام را فراهم نمایند.

پورنوکراسی به معنای اصالت دادن به شهوت پرستی است؛ یعنی در جامعه ببینیم شهوت‌ها چه چیز را می‌طلبند، همان را اساس کارمان قرار دهیم فلذا دموکراسی توده ای نگاهش نفسانیات انسان هاست.
– در این بین «ادوارد برنایز» معتقد است که دموکراسی باید سمت و سو پیدا کند و با استفاده از سنجش رفتار، تمایلات انسان ها را مشخص کرد و به نفع خود استفاده کرد و با خط دهی به رای مردم آنها را با خود هم سو کرد.
– برنایز معتقد است که اگر شما بتوانید همواره بخش غیر عقلانی مردم را تحریک کنید، در آن صورت رهبران می توانند هرکار که خواستند انجام بدهند و آنها را مدیریت کنند و از امیال و نیروهای درونی انسان ها برای سرکوب انسان ها استفاده می کند.
روشنگری در باره این موضوعات کار رسانه و کارشناسان فن است و نتیجه گیری و حرکت بر عهده مسئولین امر. این مطالب برای درج در تاریخ ثبت خواهد شد و آیندگان و نسلهای بعد به قضاوت خواهند پرداخت.
محمد ولایتی.