از اینکه می بینم استعدادهایی در گلپایگان وجود دارد که بخاطر عدم وجود امکانات نمی توانند پیشرفت کنند حرص می خورم

به گزارش خبرگزاری بیان،  بی تردید وجود افراد موفق در هر شهر و روستا از افتخارات آن جامعه می باشد افرادی که باوجود تحمل سختی و مشقات بسیار به اهداف والایی که در سر می پروراندند دست یافته و مایه ی مباهات وافتخار و غرور هم وطنان خود می باشند
در شهرمان و در همین حوالی کم نیستند چنین افرادی که گاه از وجود آنان غافلیم ؛جوانانی که با وجود سن کم تمام تلاش خود را در جهت رسیدن به اهدافشان به کار می گیرند
یکی از این افتخارآفرینان ابوالفضل علایی فوتبالیست محبوب شهرمان و بازیکن اصلی تیم استقلال خوزستان، جوان خوش آتیه و خوش اخلاقی است که نمونه بارزی از افراد موفق شهرستان گلپایگان می باشد .
کسی که از کودکی فوتبال را از کوچه های روستای خود رباط قالقان شروع کرد و از همان دوران برای ورود به این عرصه با سختی ها و ناملایمات دست و پنجه نرم کرد .
لذا برآن شدیم پای صحبت هایش بنشینیم و گوشه ای از این گفت و گو را به نگارش درآوریم باشد که مشوقی برای این همشهری عزیز بوده و انگیزه ای در جهت پیشبرد اهدافش باشیم.

 در اولین سوال خواستیم به معرفی خود بپردازد؟
ابوالفضل علایی هستم ،متولد۱۳۷۳/۰۹/۰۱ از شهرستان گلپایگان

 وضعیت تاهل؟
مجرد هستم.

 چند خواهر و برادر دارید و فرزند چندم خانواده هستید؟

فرزند آخر خانواده هستم و دو برادر و یک خواهر دارم.

 خانواده تان تا چه میزان در موفقیت شما نقش داشتند؟
مسلما برای موفقیت هر شخص پشتوانه ای لازم است؛ پشتوانه من نیز انگیزه هایی بود که خانواده ام هم از لحاظ روحی و روانی و هم از لحاظ مالی به من می دادند و این برای من خیلی مهم بود
خانواده ام در شرایطی که سختی بسیاری کشیدم تا به اینجا برسم نقش پررنگی داشتند ، انگیزه هایی که خانواده به من می دادند پشتوانه و حامی روحی و روانی محکمی برای من بود.

 نقش دوستان و اطرافیان شما در موفقیتتان به چه میزان بود؟
خوشبختانه دوستان خیلی خوبی در کنار خود دارم و از هر جهت پشتوانه من هستند و می توانم از آنها مشاوره بگیرم و از لحاظ انگیزشی مرا به سمت بالایی می رسانند .

 آیا فکر می کردید به این موقعیتی که اکنون هستید برسید؟
جاهای بالاتر را فکر می کردم ؛ اکثرا به من می گویند خدا رو شکر که به هدفت رسیدی شاید از نظر آنها هدف من این بوده ولی از نظر خودم هدفم خیلی بالاتر از این چیزیست که الان هستم .

 از چند سالگی فوتبال را شروع کردید و وارد این حرفه شدید؟
به طور حرفه ای ۱۶ سالگی بود که از شهرستان خارج شدم و به تیم ذوب آهن رفتم اما از نظر آماتور فکر می کنم ۹ یا ۱۰ سالگی.

 اگر به سال های قبل برگردید زمانی که تصمیم گرفتید وارد این حرفه شوید آیا بازهم فوتبال را انتخاب می کردید؟
اگر ده بار هم برگردم باز هم صددرصد فوتبال را انتخاب می کنم هدفم فوتبال است و تنها چیزی که می خواستم به آن برسم فوتبال بوده و هست . و از لحاظ کاری نیز فکر نمی کنم شرایطی را داشته باشم که بتوانم مثل کارمندها از ۸ صبح تا ۹ شب سرکار بروم ،روحیاتم به فوتبال خیلی نزدیکتر است.

 طی این سالها پیش می آمد که خسته و ناامید شوید؟چه چیزی به شما انگیزه می داد؟
صددرصد ،این اتفاق چندین بار افتاد و یکی دو بار نبوده و این که به هر حال حدود ۶ یا ۷ سال از خانواده دور بودم و با وجود اینکه همیشه جویای احوال یکدیگر بوده و این یک دلگرمی و پشتوانه است اما مثل دیدن حضوری نبود و از نظر روانی تاثیر داشت و هدفی که داشتم مهمترین چیزی بوده که باعث می شد دست از کار نکشم و ناامید نشوم .

 رابطه شما با دوستان قدیمی و دوران کودکی چگونه است؟
به نظر من تغییری نکرده باید نظر آنها را نیز بدانید.

 در حال حاضر در کدام تیم هستید؟ توضیح مختصر دهید؟
استقلال خوزستان ؛ تیم استقلال خوزستان یک تیم نوپاست که چندسالی است مشهور شده و بواسطه قهرمانی ۲ سال قبل آوازه اش در لیگ برتر پیچیده است و مردم آنرا به خوبی می شناسند مخصوصا سال گذشته که در جام باشگاه آسیا حضور داشتیم ولی خب از برخی جهات مثل یک باشگاه حرفه ای نیست و عمل نکرده اما از لحاظ استعدادیابی بازیکنان جوان از تیم های اول یا دوم لیگ برتر است و برای بازیکنانی که تازه به فوتبال معرفی می شوند خیلی مفید است.

 توصیه شما به افرادی که به فوتبال علاقه مندند چیست؟
به نظر من در شهرستان گلپایگان بسیارند کسانی که به فوتبال علاقه مندند اما صرف علاقه مند بودن کافی نیست ؛ هستند کسانی که استعداد و علاقه دارند اماوقتی به یک مرحله ای می رسندی علاقه شان تمام می شود و این اصلا کافی نیست ، اگر هدفشان این باشد که صف اول فوتبال بایستند باید صبر و تحمل و پشتکارشان خیلی زیاد باشد و اگر بخواهند به عنوان یک علاقه مند یا طرفدار فوتبال آنرا دنبال کنند در همین حدی که هستند کافی است.

 برنامه شما برای آینده تان چیست؟

برنامه ام این است که در آینده در تیم های مطرح خارج از کشور بازی کنم ؛ امیدوارم که تیم استقلال خوزستان نیز در تمامی مراحل موفق باشد اما با شرایطی که داشتم ممکن است سال آینده از باشگاه خوزستان جداشوم .

 اگر زمانی نخواهید فوتبال را ادامه دهید چه ورزشی را انتخاب می کنید؟
تا کنون فکر نکردم ،و می دانم ورزش اول و دوم و سوم من فوتبال است و فکر نمی کنم اصلا روزی وجود داشته باشد چون اصلا درمورد آن فکری نکرده ام.

 غیر از فوتبال در چه رشته ورزشی دیگری مهارت دارید؟
در حد متوسط و آماتور والیبال ، شنا ،تنیس، بیلیارد ولی به صورت حرفه ای فقط فوتبال

 چه کاری حاضرید برای شهرستان گلپایگان انجام دهید؟
وقتی به شهرستان می آیم واقعا حرص می خورم و ناراحت می شوم از این که می بینم استعداد هایی در شهرستان هستند که بخاطر امکانات یا از نظر علمی در سطح پایینی هستند و پیشرفت نمی کنند.
از نظر مالی یا تجربه ای که طی چند سال آینده به دست می آورم هر کمکی بتوانم و از دستم برآید برای شهرم و بیشتر برای ورزش شهرستان انجام خواهم داد.
ورزش گلپایگان دارد رو به زوال می رود و به یک دلسوز نیاز دارد که از این حالت در آید و در آینده هر کمکی از دستم برآید قطعا دریغ نخواهم کرد.

 درپایان اگر صحبتی دارید بفرمائید؟
از همه دوستان و مردم شهرم، کسانی که می شناسم و نمی شناسم بخاطر انگیزه ای که برای آینده می دهند و حمایت هایی که چه از لحاظ روحی و روانی و حتی دلگرمی هایی که در تماس های تلفنی می دهند و چه از لحاظ کمک های مالی که دارند تشکر می کنم و امیدوارم روزی فرارسد که چند بازیکن از شهرستان گلپایگان در لیگ برتر حاضر شود و بتوانیم از دیدن بازی آنها لذت ببریم.

مصاحبه و گفتگو: مریم محمدی