کرانه های سخاوت

اگر شعر وجود دارد شاعر غایب است…
{چون}… شاعر خارج از زبان است.

شکفت جنگلی از دانه دانه های سخاوت
شکوفه های تجلّی، جوانه های سخاوت

به فصل ریزش باران، میان برگ درختان
روان شد از دل صحرا، ترانه های سخاوت

از آیه آیه ی قرآن خدای رحمت و احسان
هدیّه داد به انسان، خزانه های سخاوت

گرفت بازوی از پا نشستگان زمین را
کسی که داشت به همراه، شانه های سخاوت

نماند عابر غمگین، میان کوچه ی غربت
که باز بود درِ سبزِ خانه های سخاوت

به یُمن «وقف» عطا کرد دین پاک محمد(ص)
چه دوستانه به انسان بهانه های سخاوت

به سربلندی انسان قسم که واقف عالم
گرفت دست مرا تا کرانه های سخاوت

علیرضا طاهری نیا